خراسان بزرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

مغول‌ها در ۶۱۷ وارد خراسان شدند و [[جلال الدین خوارزمشاه]] (متوفی ۶۲۸) را بیرون کردند و شهرها و روستاهای آن را ویران و مردم را قتل عام کردند. حتی اگر ارقامی که مورخانی چون [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱۲، ص۳۹۳</ref> و [[جوینی]]<ref>جوینی، ج۱، ص۱۰۳</ref> ذکر کرده‌اند (مثلا هفت صد هزار نفر برای شهر مرو و یک میلیون و سی صد هزار نفر برای کل ناحیه مرو) اغراق آمیز باشد، روشن است که خراسان از حملات مغولان بیشتر از حملات غزها تخریب و ویران شد.

==در زمان تیموریان==

مرگ ابوسعید، آخرین ایلخان با نفوذ در ۷۳۶، به سلسله‌های محلی امکان داد تا در دهه‌های پیش از ظهور [[تیموریان]] در ایران، در خراسان قیام کنند. کرتها که ریشه افغانی غوری داشتند، از ۶۴۳ در مشرق خراسان، به مرکزیت [[هرات]]، حکومت کردند و در حدود شصت سال بعد، در قرن هشتم، [[سربداران]] تبدیل به قدرتی محلی، با مرکزیت بیهق یا [[سبزوار]]، شده بودند که‌گاه تا [[دامغان]] در مغرب و [[نیشابور]] در مشرق نفوذ داشتند. هر دوی این قدرت‌ها پیش از تیمور از میان رفتند. تیمور [[سمرقند]] را پایتخت خود قرار داد، اما حاکمیت خراسان را به پسرش، شاهرخ، واگذار کرد که تا زمان مرگش (۸۵۰)، پنجاه سال در آنجا حکومت کرد. شهرهایی مثل [[مرو]] و [[هرات]] احیا شدند و خراسان در مجموع در عهد تیموریان، از ثبات سیاسی و شکوفایی کشاورزی و هنری متمتع گشت.