پرش به محتوا

امام صادق علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۷۵: خط ۱۷۵:


==دیدگاه اهل‌سنت==
==دیدگاه اهل‌سنت==
امام صادق(ع) نزد بزرگان اهل‌سنت جایگاه بالایی داشته است. [[ابوحنیفه]] از پیشوایان اهل سنت، امام صادق(ع) را فقیه‌ترین و داناترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.<ref>ذهبی، تذکرة الحفاظ، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۲۶.</ref> به نقل [[ابن‌شهرآشوب|ابن‌شهرآشوب]]، [[مالک بن انس]] گفته است: از جهت فضل، علم و [[عبادت]] و [[ورع]]، هیچ چشم و گوشی برتر از جعفر بن محمد ندیده و نشنیده است.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ۱۳۷۹ش، ج۴، ص۲۴۸.</ref> از نظر شهرستانی در [[الملل و النحل (شهرستانی) |کتاب الملل والنحل]] امام صادق(ع) «دارای علمی است کثیر و فراوان در امور دین، و دانش و درایتی کامل در حکمت، و زهد بلندمرتبه‌ای در دنیا، و وَرَع و خودداری تامّ و تمام از شهوات، که مدتی در مدینه اقامت کرد، و شیعیان و منتسبین به خود را از علم خود بهره‌مند ساخت و بر موالیان و خاصّان خود، اسرار علوم و مخفیّات دانش را إفاضه کرد. و او کسی است که در اقیانوس بیکران معرفت غرق بود و طمع در شطّ آب نداشت، و به أعلا ذِروه حقیقت ارتفاع یافته بود و از سقوط و نزول در درجات دنیوی ترس و واهمه نداشت.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۹۴.</ref>
امام صادق(ع) نزد بزرگان اهل‌سنت جایگاه بالایی داشته است. [[ابوحنیفه]] از پیشوایان اهل سنت، امام صادق(ع) را فقیه‌ترین و داناترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.<ref>ذهبی، تذکرة الحفاظ، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۲۶.</ref> به نقل [[ابن‌شهرآشوب|ابن‌شهرآشوب]]، [[مالک بن انس]] گفته است: از جهت فضل، علم و [[عبادت]] و [[ورع]]، هیچ چشم و گوشی برتر از جعفر بن محمد ندیده و نشنیده است.<ref>ابن‌شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب، ۱۳۷۹ش، ج۴، ص۲۴۸.</ref> از نظر شهرستانی در [[الملل و النحل (شهرستانی) |کتاب الملل والنحل]] امام صادق(ع) «دارای علمی است کثیر و فراوان در امور دین، و دانش و درایتی کامل در حکمت، و زهد بلندمرتبه‌ای در دنیا، و [[ورع|وَرَع]] و خودداری تامّ و تمام از شهوات، که مدتی در مدینه اقامت کرد، و شیعیان و مُنتَسَبین به خود را از علم خود بهره‌مند ساخت و بر موالیان و خاصّان خود، اسرار علوم و مَخفیّات دانش را إفاضه کرد. و او کسی است که در اقیانوس بیکران معرفت غرق بود و طمع در شطّ آب نداشت، و به أعلا ذِروه حقیقت ارتفاع یافته بود و از سقوط و نزول در درجات دنیوی ترس و واهمه نداشت.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۹۴.</ref>


به گفته [[ابن‌ابی‌الحدید|ابن‌ابی‌الحدید]]، علمای اهل‌سنت از جمله پیشوایان فقهی آنان چون ابوحنیفه، [[احمد بن حنبل]] و [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] با واسطه یا بی‌واسطه شاگرد امام صادق(ع) بوده‌اند و ازاین‌رو فقه اهل‌سنت در [[فقه امامیه|فقه شیعه]] ریشه دارد.<ref>ابن‌ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۸.</ref> با این همه، در فقه اهل‌سنت، با وجود توجه فراوان به [[مجتهد|فقیهان]] معاصر امام صادق(ع) چون اوزاعی و [[سفیان ثوری]]، به دیدگاه‌های او توجه نشده است.<ref>پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۲۰۶.</ref> برخی از علمای [[امامیه|شیعه]] چون [[سید مرتضی]] بدین جهت به علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] انتقاد کرده‌اند.<ref>پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۲۰۶.</ref>
به گفته [[ابن‌ابی‌الحدید|ابن‌ابی‌الحدید]]، علمای اهل‌سنت از جمله پیشوایان فقهی آنان چون ابوحنیفه، [[احمد بن حنبل]] و [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] با واسطه یا بی‌واسطه شاگرد امام صادق(ع) بوده‌اند و ازاین‌رو فقه اهل‌سنت در [[فقه امامیه|فقه شیعه]] ریشه دارد.<ref>ابن‌ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۸.</ref> با این همه، در فقه اهل‌سنت، با وجود توجه فراوان به [[مجتهد|فقیهان]] معاصر امام صادق(ع) چون اوزاعی و [[سفیان ثوری]]، به دیدگاه‌های او توجه نشده است.<ref>پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۲۰۶.</ref> برخی از علمای [[امامیه|شیعه]] چون [[سید مرتضی]] بدین جهت به علمای [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] انتقاد کرده‌اند.<ref>پاکتچی، «جعفر صادق(ع)، امام»، ص۲۰۶.</ref>
۱۷٬۴۳۲

ویرایش