Automoderated users، confirmed
۳۷۶
ویرایش
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==آیات مشهور== | ==آیات مشهور== | ||
*'''يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ''' (آیه ۱۴) | *'''يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ''' (آیه ۱۴) | ||
ترجمه:اى كسانى كه ايمان آوردهايد، در حقيقت برخى از همسران شما و فرزندان شما دشمن شمايند، از آنان بر حذر باشيد، و اگر ببخشاييد و درگذريد و بيامرزيد، به راستى خدا آمرزنده مهربان است. | ترجمه:اى كسانى كه ايمان آوردهايد، در حقيقت برخى از همسران شما و فرزندان شما دشمن شمايند، از آنان بر حذر باشيد، و اگر ببخشاييد و درگذريد و بيامرزيد، به راستى خدا آمرزنده مهربان است.» | ||
مفسران گفتهاند که | مفسران گفتهاند که عفو به معناى گذشت و «صَفح» به معناى ترک سرزنش و «مغفرت» به معناى از ياد بردن و به فراموشى سپردن است و اين سه امر (عفو و صفح و مغفرت) سه گام در برخورد با خطاهاى ديگران و از جمله همسر و فرزند است. هم چنان گفتهاند که در تمام قرآن، هيچ کجا کلمات عفو و صفح و مغفرت، پشت سر هم نیامده است، جز در مورد زندگى خانوادگى با همسر و فرزند. يعنى حتى در موردى كه همفكرى نيست و بايد از آنان بر حذر بود، باز هم عفو و صفح و مغفرت را بايد مراعات كرد. <ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۸۷.</ref> | ||
[[شیخ طوسی|شیخ طوسى]] در [[التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر تبیان]] از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] روایت کرده که این آیه درباره عدهاى از [[مسلمان|مسلمانان]] نازل شده که در [[مکه]] مسلمان شدند و اراده [[هجرت به مدینه]] کردند ولى زنان و اولاد آنها مانع شدند و یا این که درباره گروهی نازل شده که قصد کار نیک و طاعت پروردگار داشتند ولی زنان و فرزندانشان مانع شدند. <ref>طوسی، التبیان، ج۱۰،ص۲۴.</ref> | [[شیخ طوسی|شیخ طوسى]] در [[التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر تبیان]] از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] روایت کرده که این آیه درباره عدهاى از [[مسلمان|مسلمانان]] نازل شده که در [[مکه]] مسلمان شدند و اراده [[هجرت به مدینه]] کردند ولى زنان و اولاد آنها مانع شدند و یا این که درباره گروهی نازل شده که قصد کار نیک و طاعت پروردگار داشتند ولی زنان و فرزندانشان مانع شدند. <ref>طوسی، التبیان، ج۱۰،ص۲۴.</ref> | ||