سوره تغابن: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را به این دلیل «‌تغابن‌» می‌نامند که در [[آیه]] ۹ آن، روز [[قیامت]]، [[یوم التغابن]] نامیده شده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۵۶.</ref>  تغابن یعنی کم‌‌گذاشتن (با مخفی کاری) در معامله از حقِ طرف مقابل. «یوم التغابن» یعنی روزی که زیانکاری در معامله‌هایی که انسان با خداوند در زندگی کرده آشکار می‌شود.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه غبن.</ref>خسارت به این نحو است که یا کسی  اصلاً با خداوند معامله نکرده باشد وجان و مالش را در راه خدا هزینه نکرده و یا در معامله کم گذاشته است و به آن‌چه وظیفه‌اش بوده عمل نکرده است. <ref>الراغب الاصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ۱۴۰۴ق،  ص۲۵۷.

</ref>

سوره تغابن جزو [[سوره‌های مدنی]] و در [[ترتیب نزول]]، صد و دهمین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] [[نزول قرآن|نازل]] شده است. این سوره در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]]، شصت و چهارمین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآنی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۸.</ref> و در [[جزء (قرآن)|جزء]] ۲۸ [[قرآن]] جای دارد.

[[خدا|خداوند]] در آیه چهاردهم، برخی از همسران و فرزندان را دشمن آدمی معرفی می‌کند و در این آیه همه آنان را مایه آزمایش (فتنه) می‌داند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۲۰۶.</ref> فتنه به معنای رنج‌ها و مشکلات و مصیبت‌ها و اموری است که انسان گرفتار آنها می‌شود و سبب آزمایش است.<ref>حسن مهدویان و احمد نطنزی، نگاهی قرآنی به آزمون الهی،تهران، ۱۳۸۶، ص۲۵</ref> در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] آمده است مال و فرزند جزو مهم‌ترین وسایل آزمایش‌اند؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۴، ص۲۰۶.</ref> چراکه عشق به فرزند و عزیزبودن مال نزد آدمی، او را بین انتخاب [[آخرت]] و این دو (مال و فرزند) بر سر دوراهی قرار می‌دهد.بر اساس [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] این آیه با کنایه از  غفلت از خدا به وسیله مال و اولاد و شیفتگی در برابر مال و اولاد دربرابر خدا نهى می‌کند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۳۰۸.</ref> از [[امیرالمومنین]] [[علی(ع)]] نقل شده است نگویید خدایا از فتنه و آزمایش به تو پناه می‌بریم؛ چراکه هر کسی دچار آن می‌شود، بلکه از فتنه‌های گمراه‌کننده به خدا پناه ببرید.<ref>نهج البلاغه، ترجمه سیدجعفر شهیدی، حکمت ۹۳.</ref>

ترجمه: اگر خدا را وامى نيكو دهيد، آن را براى شما دو چندان مى‌گرداند.

در [[البرهان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر برهان]] برای قرائت این سوره خواصی چون امنیت و دفع شر دشمن<ref> بحرانی، تفسیر البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۳۹۱</ref> و همچنین پیدا شدن شیء گم‌شده نقل شده است.<ref> بحرانی، تفسیر البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۳۹۱</ref>

{{سوره ۰۶۴ با ترجمه|شماره=۶۴}}

{{سوره‌های قرآن|۶۴|[[سوره منافقون]]|[[سوره طلاق]]}}

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

==پیوند به بیرون==

{{قرآن کریم}}

{{سوره‌های مفصلات}}