آیه ۱۱۹ سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها
←منظور از بیان تفصیلی در آیات قبل
(←منابع) |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==منظور از بیان تفصیلی در آیات قبل== | ==منظور از بیان تفصیلی در آیات قبل== | ||
گفته شده در این آیه به صورت کلی و عام به استفاده نکردن از [[حرام‌گوشت|گوشت‌های حرام]] اشاره شده<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۲۵۵.</ref> و اشاره تفصیلی به گوشت‌های حرام در این | گفته شده در این آیه به صورت کلی و عام به استفاده نکردن از [[حرام‌گوشت|گوشت‌های حرام]] اشاره شده<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۲۵۵.</ref> و اشاره تفصیلی به گوشت‌های حرام در این سوره و یا [[سوره نحل]] و همچنین دو [[سوره‌های مکی و مدنی|سوره مکی]]، یعنی [[سوره بقره|بقره]] یا [[سوره مائده|مائده]] موکول شده است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۱۰، ص۲۴۵.</ref> [[مفسر|مفسران]] در اینکه منظور آیه از بیان و شرح تفصیلی گوشت‌های حرام، کدام سوره و [[آیه|آیات]] است، اختلاف‌نظر دارند. در همه این موارد خوردن مردار، خون و گوشت خوک و آنچه نام خدا بر آن برده نشده، [[حرام]] دانسته شده است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۱۰، ص۲۴۵.</ref> | ||
*[[آیه اکمال|آیه ۳ سوره مائده]].<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۲۲؛ سلطان علیشاه، بیان السعادة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۵۱.</ref> گفته شده بیشتر مفسران اول سوره مائده را از آیاتی دانسته‌اند که به صورت تفصیلی به این احکام اشاره کرده‌اند.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۱۲۹.</ref> به باور برخی مفسران، این سوره در [[مکه]] و سوره مائده در [[مدینه]] و پس از سوره انعام نازل شد؛ بنابراین طبق این آیه لازم است نکات تفصیلی قبل از این آیه نازل شده باشد.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۱۲۹؛ ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، بیروت، ج۷، ص۲۷.</ref> | *[[آیه اکمال|آیه ۳ سوره مائده]].<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۲۲؛ سلطان علیشاه، بیان السعادة، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۵۱.</ref> گفته شده بیشتر مفسران اول سوره مائده را از آیاتی دانسته‌اند که به صورت تفصیلی به این احکام اشاره کرده‌اند.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۱۲۹.</ref> به باور برخی مفسران، این سوره در [[مکه]] و سوره مائده در [[مدینه]] و پس از سوره انعام نازل شد؛ بنابراین طبق این آیه لازم است نکات تفصیلی قبل از این آیه نازل شده باشد.<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۱۲۹؛ ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، بیروت، ج۷، ص۲۷.</ref> | ||