خودکشی: تفاوت میان نسخه‌ها
←آیات
(←آیات) |
|||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
[[فقها]] و مفسران آیاتی از قرآن را مستند حرمت خودکشی قرار داده‌اند: | [[فقها]] و مفسران آیاتی از قرآن را مستند حرمت خودکشی قرار داده‌اند: | ||
* آیه ۲۹ [[سوره نساء]]: «... وَ لَا تَقْتُلُواْ أَنفُسَکمْ إِنَّ اللَّهَ کاَنَ بِکمْ رَحِیمًا؛ و خودتان را مکشید، زیرا خدا همواره با شما مهربان است»{{سخ}} | * آیه ۲۹ [[سوره نساء]]: «... وَ لَا تَقْتُلُواْ أَنفُسَکمْ إِنَّ اللَّهَ کاَنَ بِکمْ رَحِیمًا؛ و خودتان را مکشید، زیرا خدا همواره با شما مهربان است»{{سخ}} | ||
[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] از مفسران قرن ششم | [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] از مفسران قرن ششم هجری قمری، نهی از کشتن در این آیه را به دیگرکشی<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۵۹.</ref> و مفسران دیگری چون [[مقدس اردبیلی|محقق اردبیلی]]<ref>اردبیلی، زبدة البیان، مکتبة المرتضویه، ص۴۲۸.</ref> و [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳۵۶.</ref> آن را به خودکشی تفسیر کرده‌اند. در مقابل، [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نهی از کشتن در این آیه را به صورت مطلق هم بر دگرکشی و هم بر خودکشی شامل دانسته؛ زیرا به اعتقاد او در آخر آیه این نهی را به رحمت خداوند تعلیل کرده است و چنین تعلیلی با عمومیت نهی مناسبت دارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۲۰.</ref> | ||
* آیه ۱۹۵ [[سوره بقره]]: «وَ أَنفِقُواْ فی سَبِیلِ اللَّهِ وَ لَا تُلْقُواْ بِأَیدِیکمْ إِلی التهَّْلُکة...؛ و در راه خدا انفاق کنید، و خود را با دست خود به هلاکت میفکنید...» این آیه اگرچه درباره ترک [[انفاق]] در [[جهاد|جهاد اسلامی]] است ولی مفهوم آن را وسیع‌تر دانسته‌اند به صورتی که در آن نهی از تمامی رفتارهای افراطی و تفریطی می‌شود که جان انسان را به خطر انداخته در معرض هلاکت قرار می‌دهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۶۴؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۶.</ref> | * آیه ۱۹۵ [[سوره بقره]]: «وَ أَنفِقُواْ فی سَبِیلِ اللَّهِ وَ لَا تُلْقُواْ بِأَیدِیکمْ إِلی التهَّْلُکة...؛ و در راه خدا انفاق کنید، و خود را با دست خود به هلاکت میفکنید...» این آیه اگرچه درباره ترک [[انفاق]] در [[جهاد|جهاد اسلامی]] است ولی مفهوم آن را وسیع‌تر دانسته‌اند به صورتی که در آن نهی از تمامی رفتارهای افراطی و تفریطی می‌شود که جان انسان را به خطر انداخته در معرض هلاکت قرار می‌دهد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۶۴؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۶.</ref> | ||