Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۵۲
ویرایش
مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←آیه مباهله
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←آیه مباهله) |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== شرح واقعه== | == شرح واقعه== | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان = اُسقُف مسیحیان نجران در ماجرای مباهله|: «اگر محمد بر حق نبود، با عزیز‌ترین افرادش نمی‌آمد و اگر با ما مباهله کند، پیش از آنکه سال بر ما بگذرد، یک نصرانی بر روی زمین نخواهد ماند. | {{جعبه نقل قول| عنوان = اُسقُف مسیحیان نجران در ماجرای مباهله:|: «اگر محمد بر حق نبود، با عزیز‌ترین افرادش نمی‌آمد و اگر با ما مباهله کند، پیش از آنکه سال بر ما بگذرد، یک نصرانی بر روی زمین نخواهد ماند. | ||
به روایت دیگری، | به روایت دیگری، من صورت‌هایی را می‌بینم که اگر از خدا درخواست کنند کوهی را از جای خود بركَنَد، هرآینه کنده خواهد شد. پس مباهله مکنید که هلاک می‌شوید و یک نصرانی بر روی زمین نخواهد ماند.»| منبع=زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷-۱۴۱۶ق، ص۳۶۸-۳۶۹.| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||
[[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] همزمان با مکاتبه با سران حکومت‌های جهان، نامه‌ای به اُسقُف [[نجران]] نوشت و ساکنان نجران را به پذیرش [[اسلام|دین اسلام]] دعوت کرد. گروهی، به نمایندگی از مسیحیان نجران، به [[مدینه]] رفتند و در [[مسجدالنبی]] با پیامبر اسلام گفتگو کردند. پیامبر ضمن معرفی خود، حضرت عیسی(ع) را بنده‌ای از بندگان خدا معرفی کرد. آنها نپذیرفتند و متولد شدن عیسی(ع) بدون پدر را دلیل بر الوهیت او دانستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۷۸.</ref> | [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] همزمان با مکاتبه با سران حکومت‌های جهان، نامه‌ای به اُسقُف [[نجران]] نوشت و ساکنان نجران را به پذیرش [[اسلام|دین اسلام]] دعوت کرد. گروهی، به نمایندگی از مسیحیان نجران، به [[مدینه]] رفتند و در [[مسجدالنبی]] با پیامبر اسلام گفتگو کردند. پیامبر ضمن معرفی خود، حضرت عیسی(ع) را بنده‌ای از بندگان خدا معرفی کرد. آنها نپذیرفتند و متولد شدن عیسی(ع) بدون پدر را دلیل بر الوهیت او دانستند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۲، ص۵۷۸.</ref> | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
به گفته [[سید نورالله حسینی شوشتری|قاضی نورالله شوشتری]]، مفسران اتفاق‌نظر دارند که «ابنائَنا» (فرزندانمان) در [[آیه مباهله]] اشاره به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]]، «نسائَنا» اشاره به [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و «اَنفُسَنا» اشاره به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] دارد.<ref>مرعشى، إحقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ص۴۶</ref> همچنین [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] احادیثی را که دلالت دارند بر اینکه آیه مباهله در شان [[اصحاب کساء|آل‌عبا]] نازل شده، [[تواتر|متواتر]] دانسته است.<ref>مجلسی، حق الیقین، انتشارات اسلامیه، ج۱، ص۶۷.</ref> در کتاب [[احقاق الحق و ازهاق الباطل (کتاب)|اِحقاق‌الحق]]، حدود شصت منبع از منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] ذکر شدهاند که تصریح می‌کنند آیه مباهله درباره این افراد نازل شده است.<ref>نگاه کنید: مرعشى، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ص۴۶-۷۲.</ref> | به گفته [[سید نورالله حسینی شوشتری|قاضی نورالله شوشتری]]، مفسران اتفاق‌نظر دارند که «ابنائَنا» (فرزندانمان) در [[آیه مباهله]] اشاره به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]]، «نسائَنا» اشاره به [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و «اَنفُسَنا» اشاره به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] دارد.<ref>مرعشى، إحقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ص۴۶</ref> همچنین [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] احادیثی را که دلالت دارند بر اینکه آیه مباهله در شان [[اصحاب کساء|آل‌عبا]] نازل شده، [[تواتر|متواتر]] دانسته است.<ref>مجلسی، حق الیقین، انتشارات اسلامیه، ج۱، ص۶۷.</ref> در کتاب [[احقاق الحق و ازهاق الباطل (کتاب)|اِحقاق‌الحق]]، حدود شصت منبع از منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] ذکر شدهاند که تصریح می‌کنند آیه مباهله درباره این افراد نازل شده است.<ref>نگاه کنید: مرعشى، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ص۴۶-۷۲.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان = [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] |:«سوگند به آن [[خدا|خداوند]]ی که جانم در قبضه قدرت اوست، که هلاکت اهل نجران نزدیک شده بود و اگر با من مباهله | {{جعبه نقل قول| عنوان = [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]: |:«سوگند به آن [[خدا|خداوند]]ی که جانم در قبضه قدرت اوست، که هلاکت اهل نجران نزدیک شده بود و اگر با من مباهله می‌کردند، همگی به میمون و خوک [[مسخ]] می‌شدند و تمام این وادی برایشان آتش می‌شد و می‌سوختند و حق تعالی جمیع اهل [[نجران]] را نابود می‌کرد و حتی پرنده بر سر درختان ایشان نمی‌ماند و همه نصاریٰ پیش از سال می‌مردند.»| منبع =[[شیخ مفید|مفید]]، [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|الارشاد]]، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۶۶-۱۷۱.| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||
[[امامان شیعه]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۴ق، ص۳۸؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۱/۱۳۵۲، ج۳، ص۲۳۰-۲۲۹.</ref> و برخی از [[صحابه|صحابه پیامبر]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به طباطبائی، المیزان، ۱۳۵۱/۱۳۵۲، ج۳، ص۲۳۲.</ref> نیز برای اثبات [[فضایل امام علی(ع)]] به این آیه احتجاج کرده‌اند. | [[امامان شیعه]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۴ق، ص۳۸؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۱/۱۳۵۲، ج۳، ص۲۳۰-۲۲۹.</ref> و برخی از [[صحابه|صحابه پیامبر]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به طباطبائی، المیزان، ۱۳۵۱/۱۳۵۲، ج۳، ص۲۳۲.</ref> نیز برای اثبات [[فضایل امام علی(ع)]] به این آیه احتجاج کرده‌اند. | ||