بهتان: تفاوت میان نسخهها
←بهتان در قرآن کریم
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
#نسبت دادن گناه خود به دیگری: [[آیه ۱۱۲ سوره نساء]]{{یاد|وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا؛ و هر کس خطا یا گناهی از او سر زند و تهمت به بیگناهی بندد مرتکب بهتان و گناه بزرگ و آشکاری شده است.}} یکی از محلهای بهتان را در مواقعی ذکر میکند که فردی از روی عمد، [[گناه|معصیت]] (انجام دادن عملى كه مىداند نبايد انجام داد)<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۷۶.</ref> یا گناهی را انجام داده است و به دیگری نسبت میدهد که از آن با عنوان گناه آشکار یاد شده است. به عقیده [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، ([[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]- [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]])، در کتاب [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]]، این قبیل از بهتان زدنها نامردی و ترور شخصیتی افراد در جامعه است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۷۷.</ref> | #نسبت دادن گناه خود به دیگری: [[آیه ۱۱۲ سوره نساء]]{{یاد|وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا؛ و هر کس خطا یا گناهی از او سر زند و تهمت به بیگناهی بندد مرتکب بهتان و گناه بزرگ و آشکاری شده است.}} یکی از محلهای بهتان را در مواقعی ذکر میکند که فردی از روی عمد، [[گناه|معصیت]] (انجام دادن عملى كه مىداند نبايد انجام داد)<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۷۶.</ref> یا گناهی را انجام داده است و به دیگری نسبت میدهد که از آن با عنوان گناه آشکار یاد شده است. به عقیده [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، ([[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]- [[سال ۱۳۶۰ هجری شمسی|۱۳۶۰ش]])، در کتاب [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]]، این قبیل از بهتان زدنها نامردی و ترور شخصیتی افراد در جامعه است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۷۷.</ref> | ||
#نسبت ناروا به یکی از [[همسران پیامبر(ص)]]: در [[آیه ۱۶ سوره نور]] که به [[حادثه افک|حادثۀ اِفْک]] معروف است به یکی از همسران پیامبر(ص) نسبت فحشا زده شد؛ ولی قرآن خانواده ایشان را از این نسبت، مبرا دانسته و مسلمانان را از دامن زدن به اینگونه حرفای بی اساس، منع و به مقابله با آن دعوت نمود.{{یاد|وَ لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا يَكُونُ لَنَا أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَكَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ؛ چرا وقتی آنرا شنیدید نگفتید: برای ما سزاوار نیست که در این [موضوع[ سخن بگوییم. [خداوندا] منزهی تو، این بهتان بزرگ است.}} | #نسبت ناروا به یکی از [[همسران پیامبر(ص)]]: در [[آیه ۱۶ سوره نور]] که به [[حادثه افک|حادثۀ اِفْک]] معروف است به یکی از همسران پیامبر(ص) نسبت فحشا زده شد؛ ولی قرآن خانواده ایشان را از این نسبت، مبرا دانسته و مسلمانان را از دامن زدن به اینگونه حرفای بی اساس، منع و به مقابله با آن دعوت نمود.{{یاد|وَ لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا يَكُونُ لَنَا أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَكَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ؛ چرا وقتی آنرا شنیدید نگفتید: برای ما سزاوار نیست که در این [موضوع[ سخن بگوییم. [خداوندا] منزهی تو، این بهتان بزرگ است.}} | ||
#بهتان حیلهای برای بازپسگیری | #بهتان حیلهای برای بازپسگیری [[مهریه]] زنان: [[آیه قنطار|آیه ۲۰ سوره نساء]] با اشاره به رفتار مردان در دوران جاهلیت، در متهم کردن همسر خود به اعمال منافی عفت، رفتار مذکور را [[ظلم]] و [[گناه|گناهی]] واضح و بزرگ معرفی کرده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۳۲۲؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۴۱.</ref> | ||
#نسبت دادن فرزند نامشروع به شوهر: در [[آیه ۱۲ سوره ممتحنه]] شش شرط برای بیعت زنان با پیامبر(ص) پس از فتح مکه ذکر شده است که یکی از آن شروط ترک بهتان و افتراست.{{یاد|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ ۙ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ اى پیامبر! هنگامى که زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که چیزى را شریک قرار خدا ندهند، دزدى و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترائى پیش دست و پاى خود نیاورند و در هیچ کار شایسته اى مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن، و براى آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است!}} | #نسبت دادن فرزند نامشروع به شوهر: در [[آیه ۱۲ سوره ممتحنه]] شش شرط برای بیعت زنان با پیامبر(ص) پس از فتح مکه ذکر شده است که یکی از آن شروط ترک بهتان و افتراست.{{یاد|يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ ۙ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ اى پیامبر! هنگامى که زنان مؤمن نزد تو آیند تا با تو بیعت کنند که چیزى را شریک قرار خدا ندهند، دزدى و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترائى پیش دست و پاى خود نیاورند و در هیچ کار شایسته اى مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن، و براى آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است!}} | ||