بهتان: تفاوت میان نسخه‌ها

بهتان دروغ بستن است به‌طوری‌که شنونده‌اش از شنیدن چنین نسبتی مبهوت و مُتَحیُّر شود.<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ۱۴۰۴ق، ذیل واژه «بهت».</ref> ابن‌منظور در کتابِ لِسانُ العَرب بهتان را نسبت دادن دروغین عملی می‌داند که فرد انجامش نداده است.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ذیل واژه «بهت».</ref> راغب صفهانی این بخش از [[آیه ۱۶ سوره نور]] «هَٰذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ» را به معنای دروغی که شنونده‌اش را مبهوت و مُتَحیِّر می‌کند معنی کرده است.<ref>راغب اصفهانی، مفردات ألفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۱۴۸.</ref> فقها معنای اصطلاحی بهتان را از معنای لغوی آن دور نمی‌دانند و آن را به نسبت دروغین و ناروا دادن معنا نموده‌اند.<ref>خویی، منهاج الصالحین، مؤسسة الخوئی الاسلامیه، ج۱، ص۱۲؛ سیستانی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۱۷.</ref>