آخرت: تفاوت میان نسخهها
←دلایل وجود آخرت
(←چیستی) |
|||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
عالمان مسلمان مهمترین دلیل وجود جهان آخرت را دلیل نقلی ازجمله [[وحی]] میدانند؛ یعنی همینکه پیامبرانِ معصوم، از وجود جهان آخرت خبر میدهند و مردم را به آن دعوت میکنند، دلیل وجود جهان آخرت است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ش/۱۴۱۸ق، ج۲، ص۵۰۲و۵۰۳.</ref> از جمله دلایل نقلی در این زمینه [[آیه]] ۷ [[سوره تغابن]] است: «بگو: آرى، سوگند به پروردگارم، حتماً برانگيخته خواهيد شد.»<ref> مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۸۹.</ref> | عالمان مسلمان مهمترین دلیل وجود جهان آخرت را دلیل نقلی ازجمله [[وحی]] میدانند؛ یعنی همینکه پیامبرانِ معصوم، از وجود جهان آخرت خبر میدهند و مردم را به آن دعوت میکنند، دلیل وجود جهان آخرت است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ش/۱۴۱۸ق، ج۲، ص۵۰۲و۵۰۳.</ref> از جمله دلایل نقلی در این زمینه [[آیه]] ۷ [[سوره تغابن]] است: «بگو: آرى، سوگند به پروردگارم، حتماً برانگيخته خواهيد شد.»<ref> مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۸۹.</ref> | ||
بهگفته [[مرتضی مطهری]] بهجز دلیل نقلی راههای دیگری هم برای اثبات عالم آخرت هست که دستکم «قرائن و علائم» وجود جهان آخرتاند. او سه راه را در این زمینه نام میبرد: ۱. شناخت خدا، ۲. شناخت جهان | بهگفته [[مرتضی مطهری]] بهجز دلیل نقلی راههای دیگری هم برای اثبات عالم آخرت هست که دستکم «قرائن و علائم» وجود جهان آخرتاند. او سه راه را در این زمینه نام میبرد: ۱. شناخت خدا، ۲. شناخت جهان ۳. شناخت روح و نفس انسان.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۷۷ش/۱۴۱۸ق، ج۲، ص۵۰۳.</ref> | ||
«برهان حکمت» و «برهان عدالت» از دلایل عقلیای است که متکلمان برای اثبات وجود آخرت مطرح میکنند.<ref> مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۶۴و۳۶۶.</ref> | «برهان حکمت» و «برهان عدالت» از دلایل عقلیای است که [[متکلم|متکلمان]] برای اثبات وجود آخرت مطرح میکنند.<ref> مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۶۴و۳۶۶.</ref> | ||
در برهان حکمت گفته میشود با حکمت خداوند سازگار نیست که حیات انسان را که امکان جاودانگی دارد، به زندگی دنیوی محدود کند؛ چون خدا انسان را آفریده است که او را به بیشترین کمال ممکن برساند و رسیدن به بیشترین کمال در دنیا محقق نمیشود؛ چراکه ارزش وجودی کمالات اخروی با کمالات دنیوی قابلمقایسه نیست.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۶۴.</ref> | در برهان حکمت گفته میشود با حکمت خداوند سازگار نیست که حیات انسان را که امکان جاودانگی دارد، به زندگی دنیوی محدود کند؛ چون خدا انسان را آفریده است که او را به بیشترین کمال ممکن برساند و رسیدن به بیشترین کمال در دنیا محقق نمیشود؛ چراکه ارزش وجودی کمالات اخروی با کمالات دنیوی قابلمقایسه نیست.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۳۶۴.</ref> |