نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
M.hasanzadeh (بحث | مشارکتها) (اضافه کردن متن، ادرس و ویرایش علمی شناسه) |
M.hasanzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
مسائل نبوت، به دو بخش نبوت خاصه و عامه تقسیم شده است. منظور از نبوت عامه، مجموعه مباحث درباره اصل نبوت همچون ضرورت بعثت [[پیامبران|انبیاء،]] [[عصمت]] و [[معجزه]] است. مراد از نبوت خاصه هم مسائلی است که درباره شخص خاص یعنی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] مطرح می‌شود. | مسائل نبوت، به دو بخش نبوت خاصه و عامه تقسیم شده است. منظور از نبوت عامه، مجموعه مباحث درباره اصل نبوت همچون ضرورت بعثت [[پیامبران|انبیاء،]] [[عصمت]] و [[معجزه]] است. مراد از نبوت خاصه هم مسائلی است که درباره شخص خاص یعنی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] مطرح می‌شود. | ||
ضرورت نبوت و بعثت پیامبران، در [[قرآن|قرآن کریم]]، [[حدیث|روایات]] معصومان و متون [[کلام اسلامی|کلامی]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفی]] و [[عرفان|عرفانی]] مورد تاکید قرار گرفته و دلایلی برای آن ذکر شده است؛ از جمله [[اتمام حجت]] بر انسان‌ها، نیازمندی ذاتی انسان، و نیازمندی انسان به اجتماع. بر اساس آیات قرآن کریم، همه انبیا اهداف مشترکی داشته‌اند؛ از جمله دعوت به [[توحید]] و [[معاد]]، برپایی عدل و داد، تعلیم و تربیت، [[تزکیه]] و [[تقوا]] و همچنین آزادسازی انسان‌ها از غل و زنجیرها. | ضرورت نبوت و بعثت پیامبران، در [[قرآن|قرآن کریم]]، [[حدیث|روایات]] [[چهارده معصوم|معصومان]] و متون [[کلام اسلامی|کلامی]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفی]] و [[عرفان|عرفانی]] مورد تاکید قرار گرفته و دلایلی برای آن ذکر شده است؛ از جمله [[اتمام حجت]] بر انسان‌ها، نیازمندی ذاتی انسان، و نیازمندی انسان به اجتماع. بر اساس آیات قرآن کریم، همه انبیا اهداف مشترکی داشته‌اند؛ از جمله دعوت به [[توحید]] و [[معاد]]، برپایی عدل و داد، تعلیم و تربیت، [[تزکیه]] و [[تقوا]] و همچنین آزادسازی انسان‌ها از غل و زنجیرها. | ||
آموزه نبوت را از [[اصول دین]] به شمار آورده‌اند که باور به آن شرط [[اسلام|مسلمانی]] است. این آموزه در [[اسلام]] به معنای پیامبری [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] و پیامبرانی است که در قرآن یا [[سنت]] نبوی از آنان یاد شده است. نبوت با حضرت [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]] آغاز شده و بنابر [[آیه]] صریح [[قرآن|قرآن کریم]]، با نبوت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] پایان یافته است. [[شیعه|شیعیان]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در این باور با یکدیگر همراه‌اند. شیعیان با استناد به آیات قرآن و روایات [[چهارده معصوم|معصومان]]، معتقدند که پس از پایان نبوت، [[خدا|خداوند،]] [[امامان شیعه|امامان]] را برای حفظ و تبیین [[اسلام|دین]] برگزیده است. | آموزه نبوت را از [[اصول دین]] به شمار آورده‌اند که باور به آن شرط [[اسلام|مسلمانی]] است. این آموزه در [[اسلام]] به معنای پیامبری [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] و پیامبرانی است که در قرآن یا [[سنت]] نبوی از آنان یاد شده است. نبوت با حضرت [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]] آغاز شده و بنابر [[آیه]] صریح [[قرآن|قرآن کریم]]، با نبوت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] پایان یافته است. [[شیعه|شیعیان]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در این باور با یکدیگر همراه‌اند. شیعیان با استناد به آیات قرآن و روایات [[چهارده معصوم|معصومان]]، معتقدند که پس از پایان نبوت، [[خدا|خداوند،]] [[امامان شیعه|امامان]] را برای حفظ و تبیین [[اسلام|دین]] برگزیده است. | ||