رجعت: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی از آیاتی که امامیه برای اثبات حقانیت آموزه رجعت به آن استدلال کرده‌اند به شرح زیر است:

*آیه «وَ يَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا؛ روزی که از هر قومی یک دسته را که آیات ما را تکذیب می‌کنند بر می‌انگیزیم.»<ref>سوره نمل، آیه ۸۳.</ref> وجه استدلال به آیه این است که مطابق آیه، خداوند گروهی از مردم را محشور می‌گرداند و نه همه آن‌ها را و این محشور شدن نمی‌تواند در قیامت باشد؛ چرا که با توجه به آیه «وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا؛ و همه را بر انگیزیم و کسی را فرو نگذاریم.»،<ref>سوره کهف، آیه ۴۷.</ref> خداوند در روز قیامت همه انسان‌ها را محشور می‌گرداند، بنابراین چنین برداشت می‌شود که منظور از حشر در [[آیه ۸۳ سوره نمل]]، زنده کردن مردگان در قیامت نیست؛ بلکه در همین دنیا است و این همان رجعت است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ مفید، اوائل المقالات، ص۳۲۵؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۴۰۵-۴۰۶؛ شبر، حق الیقین، ج۲، ص۲۹۸-۲۹۹؛ مغنیه، الجوامع و الفوارق، ص۳۰۰-۳۰۱.</ref>

*آیاتی مانند آیات [[آیه ۸۲ سوره نمل|۸۲ سوره نمل]]، [[آیه ۸۵ سوره قصص|۸۵ سوره قصص]]، [[آیه ۱۵۷ سوره آل عمران|۱۵۷ سوره آل عمران]]، [[آیه ۲۱ سوره سجده|۲۱ سوره سجده]]، [[آیه ۱۱ سوره غافر|۱۱ سوره غافر]]، [[آیه ۲۰ سوره مائده|۲۰ سوره مائده]]، [[آیه ۱۵۹ سوره نساء|۱۵۹ سوره نساء]] و [[آیه ۹۵ سوره انبیاء|۹۵ سوره انبیاء]] از جمله آیاتی به شمار می‌روند که به کمک برخی روایات، بر رجعت دلالت می‌کنند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شبر، حق الیقین، ج۲، ص۲۹۹-۳۰۴.</ref>