Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۵۶
ویرایش
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
از آنجا که رجعت از امور اعتقادی است که از طرفی با امامت مرتبط است و از طرفی دیگر زمینهساز باور به معاد و مسئله ثواب و عقاب استب، از مسائل علم کلام به شمار میرود و در این علم درباره اثبات و صحت و صدق باور به آن، بحث میشود.<ref>رضوانی، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ۱۳۸۸ش، ص۶۶۱.</ref> همچنین این مسئله از مسائل مورد اختلاف شیعه و اهل سنت است.<ref>مظفر، بدایة المعارف الالهیة، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۶۹.</ref> | از آنجا که رجعت از امور اعتقادی است که از طرفی با امامت مرتبط است و از طرفی دیگر زمینهساز باور به معاد و مسئله ثواب و عقاب استب، از مسائل علم کلام به شمار میرود و در این علم درباره اثبات و صحت و صدق باور به آن، بحث میشود.<ref>رضوانی، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ۱۳۸۸ش، ص۶۶۱.</ref> همچنین این مسئله از مسائل مورد اختلاف شیعه و اهل سنت است.<ref>مظفر، بدایة المعارف الالهیة، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۶۹.</ref> | ||
==رجعت از | ==اعتقاد به رجعت از نشانههای تشیع== | ||
اعتقاد به رجعت از ضروریات [[مذهب شیعه]] شمرده شده | اعتقاد به رجعت از ضروریات [[مذهب شیعه]] شمرده شده است.<ref>طاهری، رجعت، ۱۳۸۴ش، ص۵۹.</ref> البته برخی انکار آن را موجب خروج از دین نمیدانند.<ref>شبر، حق الیقین، ۱۹۹۷م، ج۲، ص۳۵۴.</ref> رجعت را بالاترین نشانه آشکار در تشیع دانستهاند.<ref>گلپایگانی، ارشادالسائل،۱۴۰۳ق، ص۲۰۳.</ref> برخی از عالمان شیعه نظیر [[شیخ مفید]]<ref>شیخ مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۴ق، ص۴۸.</ref> [[سید مرتضی]]،<ref>سید مرتضی، رسائل المرتضی، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۲۵.</ref> و [[علامه مجلسی]]<ref> مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۱۰ق، ج۵۳، ص۱۲۲.</ref> بر صحیح بودن اعتقاد به رجعت ادعای [[اجماع]] نمودهاند.محمدرضا طبسی نجفی سیزده نفر از بزرگان شیعه را نام برده که ادعای اجماع نمودهاند.<ref>طبسی، الشیعه والرجعه، ۱۳۷۵ق، ج۱، ص۹۳.</ref> [[شیخ حر عاملی]] نیز معتقد است هیچیک از علمای [[امامیه]] رجعت را انکار یا احادیث آن را تضعیف و [[تاویل]] نکرده است.<ref>حرعاملی، الایقاظ، ۱۳۸۰ش، ص۴۰۷.</ref> | ||
<br /> | <br /> | ||
اعتقاد به رجعت در [[قرن اول هجری|قرن نخست]] در میان [[شیعه]] معروف بود و در [[کتاب سلیم بن قیس]] از قدیمیترین کتابهای شیعه مطرح شده است.<ref>سلیم، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۵۶۲.</ref> در [[قرن دوم هجری|قرن دوم]] و [[قرن سوم هجری|سوم]] اعتقاد به آن از نشانههای آشکار شیعه شمرده شده و [[فضل بن شاذان]] دو کتاب در این موضوع نوشته است.<ref>رجال نجاشی، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۶۸.</ref> [[احادیث]] زیادی درباره رجعت در [[الکافی]] آمده<ref>برای نمونه: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۶، ج۳،ص۱۳۱، ج۸، ص۵۰.</ref> و [[شیخ صدوق]] نیز برخی از این احادیث را در آثارش ذکر و اعتقاد به آن را درست دانسته است.<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۲۰۱؛ صدوق، الخصال،۱۳۶۲ش، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ۱۳۶۱ش، ص۳۶۵.</ref> | اعتقاد به رجعت در [[قرن اول هجری|قرن نخست]] در میان [[شیعه]] معروف بود و در [[کتاب سلیم بن قیس]] از قدیمیترین کتابهای شیعه مطرح شده است.<ref>سلیم، کتاب سلیم بن قیس، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۵۶۲.</ref> در [[قرن دوم هجری|قرن دوم]] و [[قرن سوم هجری|سوم]] اعتقاد به آن از نشانههای آشکار شیعه شمرده شده و [[فضل بن شاذان]] دو کتاب در این موضوع نوشته است.<ref>رجال نجاشی، ۱۳۶۵ش، ج۲، ص۱۶۸.</ref> [[احادیث]] زیادی درباره رجعت در [[الکافی]] آمده<ref>برای نمونه: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۹۶، ج۳،ص۱۳۱، ج۸، ص۵۰.</ref> و [[شیخ صدوق]] نیز برخی از این احادیث را در آثارش ذکر و اعتقاد به آن را درست دانسته است.<ref>صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۲۰۱؛ صدوق، الخصال،۱۳۶۲ش، ص۱۰۸؛ صدوق، معانی الاخبار، ۱۳۶۱ش، ص۳۶۵.</ref> |