جهاد: تفاوت میان نسخه‌ها

مسئله جهاد در سده‌های چهاردهم و پانزدهم قمری، مورد توجه برخی گروه‌های سلفی مسلمان مانند [[القاعده]] و [[داعش]] قرار گرفت.<ref>بخشی شیخ احمد، «جهاد از ابن‌تیمیه تا بن‌لادن»، ص۱۷۰.</ref> سلفی‌های جهادی، جهاد را از همه فروع دینی و اصول عملی اسلام همچون [[نماز]]، [[روزه]] و [[حج]]، مهم‌تر و بر آن‌ها مقدم دانسته و بر این باورند که هر مسلمانی که به جهاد نپردازد اصل اسلام را درک نکرده است.<ref> علی‌بخشی، جریان‌شناسی گروهای سلفی، جهادی و تکفیری، ۱۳۹۴ش، ص۱۱۹-۱۲۰.</ref> گفته می‌شود برخی از این گروه‌های تندرو، به تأثیرپذیری از [[سید قطب]]،<ref>علی‌بخشی، جریان‌شناسی گروهای سلفی، جهادی و تکفیری، ۱۳۹۴ش، ص۱۲۱-۱۲۲.</ref> معتقدند که همه سرزمین‌ها یا [[دار الاسلام]] هستند یا سرزمین جاهلی و [[دار الحرب]]. دار الاسلام، سرزمینی است که در آن اسلام حاکم است و شریعت خدا اجرا و حدودش اقامه می‌شود و هر جامعه‌ای غیر از این باشد، دار الحرب یا سرزمین جاهلی است که در این صورت مسلمانان وظیفه دارند که در این جوامع یا پیکار کنند و یا این که در صلح باشند و به ساکنان این سرزمین‌ها امان دهند و از آنان [[جزیه]] بگیرند.<ref>سید قطب، معالم فی الطریق، ص۸ و ۶۶-۶۷؛ علی‌بخشی، جریان‌شناسی گروهای سلفی، جهادی و تکفیری، ۱۳۹۴ش، ص۱۲۱-۱۲۲.</ref> سلفی‌های جهادی با انحراف در معنای جهاد و گسترش مفهوم [[کفر]]،<ref>ابوعمر، الجهاد و الاجتهاد، ۱۴۱۹ق، ص۲۵-۲۷.</ref> در برخی کشورها و به‌ویژه مناطق مسلمان‌نشین، دست به خشونت‌ و اعمال تروریستی زدند و با این اعمال، چهره‌ای خشن از [[اسلام]] به جهانیان معرفی نمودند.<ref>میراحمدی، ولدبیگی، «جریان‌های سلفی؛ از انقیاد تا افراط‌گرایی»، ص۱۲۳-۱۲۹.</ref>

این در حالی است که فقهای شیعه اجماع دارند بر این که منظور از جهاد در زمان غیبت امام معصوم، دفاع در برابر متجاوزگران است و این به‌معنای خشونت نیست و هر ملتی حق دارد که در مقابل هجوم دشمنان از خودش دفاع کند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۱۱.</ref> به‌گفته [[نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی]]، فقیه شیعه، جهاد در اسلام بدین معنا نیست که دین با جنگ ابتدایی و قدرت اسلحه بر مردمی که اسلام را قبول ندارند و آزاری هم برای مسلمانان ایجاد نمی‌کنند، تحمیل شود.<ref>صالحی نجف‌آبادی، جهاد در اسلام، ص۱۱.</ref> او معتقد است که اسلام، جهاد را برای رفع ظلم و تجاوز و احیاء عدالت، تشریع کرده است و نمی‌پذیرد که در ضمن احیاء عدالت، کاری برخلاف آن انجام گیرد و همین نشانه قداست جهاد در دین اسلام است.<ref>صالحی نجف‌آبادی، جهاد در اسلام، ص۱۱.</ref> صالحی نجف‌آبادی با استناد به [[آیه ۹۰ سوره نساء]]، جنگ ابتدایی با کفار بی‌آزار را حرام دانسته<ref>صالحی نجف‌آبادی، جهاد در اسلام، ص۱۲.</ref> و معتقد است که جنگ‌های پیامبر(ص) در صدر اسلام برای دفاع در برابر تجاوز دشمن و با هدف نجات مظلومان بوده است.<ref>صالحی نجف‌آبادی، جهاد در اسلام، ص۳۴-۳۵.</ref>

به‌گفته [[عباسعلی عمید زنجانی]]، فقیه شیعه، جهاد در اسلام، به‌معنای ستم کردن به مردم نیست، بلکه هدف نهایی از آن، نشان دادن خط اصیل هدایت به‌سوی خدا و رشد فکری دادن به مردم در جهت انتخاب راه درست زندگی است تا در اثر آن، مردم با رهایی از دشمنان‌شان، با فکر و اراده آزاد بیاندیشند و راه مطلوب خود را پیدا کنند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به عمید زنجانی، جهاد از دیدگاه امام علی علیه السلام در نهج‌البلاغه، ۱۳۶۶ش، ص۵۹.</ref>