آیه ۱۲۴ سوره طه: تفاوت میان نسخه‌ها

| آیات مرتبط=[[آیه ۹۷ سوره اسراء]]، [[آیه ۱۷ سوره جن]]، [[آیه ۱۰۰ سوره طه]]

}}

مفسران بر این باورند که کوری در آخرت همچون کوری در دنیا نیست بلکه ممکن است فرد نسبت به خوبی‌ها کور و نسبت به بدی‌ها بینا باشد، از نظر ایشان می‌توان کوری در [[آخرت]] را به معنای عدم راهیابی به سوی [[سعادت]] و [[بهشت]] دانست.

مفسران معانی مختلفی برای تنگی معیشت بیان کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۲۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۵؛ طبرسی، جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۴۴۱؛ گنابادی، بیان السعاده، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۹؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۷۸۵؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۹۵؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۲۵۵؛ رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۲، ص۱۱۱.</ref> برخی از روایات نیز آیه را ناظر به [[ناصبی|ناصبی‌ها]] و در زمان [[رجعت|رجعت اهل بیت(ع)]] بیان دانسته‌اند.<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۶۶؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۷۸۵.</ref> برخی مفسران نیز آن را ناظر به معیشت تنگ در [[آخرت]] دانسته و به مواردی چون [[عذاب قبر]]،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۵؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۷۸۶.</ref> غذاهای جهنمی،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۵.</ref> و تسلط مارهای جهنمی<ref>شاه‌عبدالعظیمی، تفسیر إثنی‌عشری، ۱۳۶۳ش، ج۸، ص۳۴۳.</ref> تفسیر کرده‌اند.

بر اساس یک پژوهش بیشتر مفسران معنای تنگی معیشت در آیه ۱۲۴ سوره طه را سختی معیشت در زندگی دنیا تفسیر کرده‌اند.<ref>موسوی مقدم، «[https://www.sid.ir/paper/221732/fa ارزیابی دیدگاه مفسران دربارهٔ معناشناسی «معیشت ضنک» در آیه ۱۲۴ طه]»، ص۷۵–۷۶.</ref> این سختی زندگی خود را در بی‌برکتی،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۲۶.</ref> [[بخل]] و خساست،<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۲۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۵؛ طبرسی، جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۴۴۱.</ref> گرفتاری به [[مال حرام]]،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۵.</ref> کوتاهی عمر،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۵.</ref> تنگی قلب به واسطه دوری از [[ولایت امام علی(ع)]]،<ref>گنابادی، بیان السعاده، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۹.</ref> و ندیدن مسیر هدایت<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۷۸۵.</ref> خود را نشان می‌دهد. که مهم‌ترین آن‌ها [[حرص]] و زیاده‌طلبی نسبت به نداشته‌ها و ترس نسبت به از دست‌دادن داشته‌ها است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۹۵؛ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۲۵۵؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۲۸؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۵۵، رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۲، ص۱۱۱.</ref>

بر این اساس کافران حتی اگر ثروتمند و غنی باشند، با این حال باز هم بر خلاف مؤمن، همواره در نارضایتی نسبت به آنچه دارند و دل بستگی به آنچه ندارند، به سر می‌برند.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۲۲۴.</ref> زیرا بر اساس تفسیر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، مفسّر و فیلسوف شیعه، منظور خداوند در آیه مورد بحث، تنگی در معیشت مادی نیست.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۲۲۴.</ref>  

مفسران معتقدند که منظور از کوری در این آیه آن است که راهی به سوی سعادت و [[بهشت]] نخواهند یافت.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۲۲۴.</ref> چنان‌که در روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] کوری ایشان را کوری از طریق حق تعریف کرده است.<ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۷۸۷.</ref> برخی دیگر از مفسران گفته‌اند آنها تنها نسبت به خوبی‌ها کور هستند و بدی‌های قیامت را خواهند دید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۳۰.</ref> نظیر آنکه [[سلطان محمد گنابادی]]، در تفسیر [[بیان السعادة فی مقامات العبادة (کتاب)|بیان السعاده]]، کوری ایشان را کوری از [[ولایت امام علی(ع)]]، نشانه‌های حق و نعمت‌های آخرت دانسته است.<ref>گنابادی، بیان السعاده، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۹.</ref>