|
|
خط ۵: |
خط ۵: |
|
| |
|
| [[سید علیخان مدنی]] نیز در کتاب لغت خود همین جمله را با محتوایی دیگر در شمار ضربالمثلهایی با موضوع همسایه آورده است. به گفته وی این مَثَل به اهمیت شناخت همسایه پیش از سکونت یا خريد خانه اشاره دارد.<ref>مدنی شیرازی، الطراز، ۱۳۸۴ش، ج۷، ص۲۳۰.</ref> در کتابهای حدیثی مانند [[الکافی (کتاب)|الکافی]] و [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]] جملهای از [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] درباره اهمیت همسایه پیش از انتخاب خانه وجود دارد که کلماتش نیز به عبارت حضرت فاطمه(س) شباهت دارد.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۲۴؛ ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق/۱۳۶۳ش، ص۸۶؛ نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، نامه ۳۱، ص۴۰۵.</ref> برخی محققان علوم حدیث توجه به [[فضای صدور حدیث]] را در فهم معنای چنین احادیثی که الفاظ مشترکی دارند لازم دانستهاند.<ref>مهریزی، حدیثپژوهی، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۷۹.</ref> گفته شده این جمله و هر دو محتوای آن در عرف و ادبیات فارسی نیز به کار میرود.<ref>[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/428977/%D8%AA%D8%A3%D8%AB%DB%8C%D8%B1 «تأثیر زبانی و محتوایی روایات شیعی بر ادبیات فارسی»]، سایت آیین رحمت.</ref> [[الاختصاص (کتاب)|کتاب الإختصاص]] از أوزاعی، عالم اهل سنت پندهایی از [[لقمان حکیم]] به فرزندش را گزارش کرده که عبارت «الجار ثُمَّ الدّار» نیز از جمله آن است.<ref>شیخ مفید، الإختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۳۳۷.</ref> | | [[سید علیخان مدنی]] نیز در کتاب لغت خود همین جمله را با محتوایی دیگر در شمار ضربالمثلهایی با موضوع همسایه آورده است. به گفته وی این مَثَل به اهمیت شناخت همسایه پیش از سکونت یا خريد خانه اشاره دارد.<ref>مدنی شیرازی، الطراز، ۱۳۸۴ش، ج۷، ص۲۳۰.</ref> در کتابهای حدیثی مانند [[الکافی (کتاب)|الکافی]] و [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]] جملهای از [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] درباره اهمیت همسایه پیش از انتخاب خانه وجود دارد که کلماتش نیز به عبارت حضرت فاطمه(س) شباهت دارد.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۲۴؛ ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ۱۴۰۴ق/۱۳۶۳ش، ص۸۶؛ نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، نامه ۳۱، ص۴۰۵.</ref> برخی محققان علوم حدیث توجه به [[فضای صدور حدیث]] را در فهم معنای چنین احادیثی که الفاظ مشترکی دارند لازم دانستهاند.<ref>مهریزی، حدیثپژوهی، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۷۹.</ref> گفته شده این جمله و هر دو محتوای آن در عرف و ادبیات فارسی نیز به کار میرود.<ref>[https://makarem.ir/maaref/fa/article/index/428977/%D8%AA%D8%A3%D8%AB%DB%8C%D8%B1 «تأثیر زبانی و محتوایی روایات شیعی بر ادبیات فارسی»]، سایت آیین رحمت.</ref> [[الاختصاص (کتاب)|کتاب الإختصاص]] از أوزاعی، عالم اهل سنت پندهایی از [[لقمان حکیم]] به فرزندش را گزارش کرده که عبارت «الجار ثُمَّ الدّار» نیز از جمله آن است.<ref>شیخ مفید، الإختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۳۳۷.</ref> |
| {{جعبه نقل قول|{{شعر۲|خاک از همسایگی جسم پاک{{سخ}} چون مشرف آمد و اقبالناک{{سخ}}پس تو هم اَلجار ثُمَّ الدّار گو{{سخ}}گر دلی داری برو دلدار جو<ref>مولوی، مثنوی معنوی، ص۹۲۹.</ref>}}|رنگ پسزمینه=#d3fdfd|منبع=|عنوان=<small>بهکارگیری عبارت اَلجار ثُمَّ الدّار در شعری از [[مولوی]]</small>}} | | {{جعبه نقل قول|{{شعر جدید |
| | | جداکننده = \\ |
| | | متن = |
| | خاک از همسایگی جسم پاک{{سخ}} چون مشرف آمد و اقبالناک{{سخ}}پس تو هم اَلجار ثُمَّ الدّار گو{{سخ}}گر دلی داری برو دلدار جو<ref>مولوی، مثنوی معنوی، ص۹۲۹.</ref>}}|رنگ پسزمینه=#d3fdfd|منبع=|عنوان=<small>بهکارگیری عبارت اَلجار ثُمَّ الدّار در شعری از [[مولوی]]</small>}} |
|
| |
|
| گفته شده عارفان و شاعرانی مانند [[عطار نیشابوری]] و غزالی جملهٔ اَلجارَ ثُمَّ الدّار را به [[رابعه عدویه|رابِعه عَدَویه]] از زنان زاهد [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در [[قرن دوم قمری]] نسبت دادهاند.<ref>پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزههای اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۲ ـ ۳۴.</ref> برخی پژوهشگران با استناد به منابع حدیثی و بیان حضرت فاطمه(س) این ادعا را رد کردهاند.<ref>پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزههای اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۶ ـ ۳۴.</ref> عارفان مضمون این عبارت را ترجیح [[خدا]] بر [[بهشت]] و [[اخلاص]] در [[عبادت]] دانستهاند.<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۴، ص۴۱۴ و ج۷، ص۳۹۹؛ پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزههای اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۳.</ref> | | گفته شده عارفان و شاعرانی مانند [[عطار نیشابوری]] و غزالی جملهٔ اَلجارَ ثُمَّ الدّار را به [[رابعه عدویه|رابِعه عَدَویه]] از زنان زاهد [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در [[قرن دوم قمری]] نسبت دادهاند.<ref>پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزههای اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۲ ـ ۳۴.</ref> برخی پژوهشگران با استناد به منابع حدیثی و بیان حضرت فاطمه(س) این ادعا را رد کردهاند.<ref>پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزههای اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۶ ـ ۳۴.</ref> عارفان مضمون این عبارت را ترجیح [[خدا]] بر [[بهشت]] و [[اخلاص]] در [[عبادت]] دانستهاند.<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۴، ص۴۱۴ و ج۷، ص۳۹۹؛ پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزههای اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۳.</ref> |