|
|
خط ۴۳: |
خط ۴۳: |
| زید تنها [[صحابی]] پیامبر است که نام او در [[قرآن]] آمده است:<ref>سوره احزاب، آیه ۳۷؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۳۲؛ ابن حجر، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۹۷.</ref> | | زید تنها [[صحابی]] پیامبر است که نام او در [[قرآن]] آمده است:<ref>سوره احزاب، آیه ۳۷؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۳۲؛ ابن حجر، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۹۷.</ref> |
|
| |
|
| <div style="text-align: center;"><noinclude>{{عربی|«'''وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا'''»(سوره احزاب: آیه ۳۷){{سخ}}|ترجمه=[به خاطر بیاور] زمانى را که به آن کس که خداوند به او نعمت داده بود و تونیزبه او نعمت داده بودى [به فرزند خواندهات «زید»] مى گفتى: «همسرت را براى خود نگاه دار و از خدا بپرهیز.» و در دل خود چیزى را پنهان مى داشتى که خداوند آن را آشکار مى کند; و از مردم مى ترسیدى در حالى که خداوند سزاوارتر است که از او بترسى. هنگامى که '''زید''' نیازش را از آن زن به سر آورد [و از او جدا شد]، ما او را به همسرى تو درآوردیم تا مشکلى براى مؤمنان در ازدواج با همسران پسرخوانده هایشان ـ هنگامى که از آنها بى نیاز شدند [و آنها را طلاق دادند] ـ نباشد; و فرمان خدا انجام شدنى است [و سنّت غلط تحریم این زنان باید شکسته شود].|اندازه=100%}}</noinclude>{{پایان}} | | <div style="text-align: center;"><noinclude>{{عربی|«وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا»(سوره احزاب: آیه ۳۷){{سخ}}|ترجمه=[به خاطر بیاور] زمانى را که به آن کس که خداوند به او نعمت داده بود و تونیزبه او نعمت داده بودى [به فرزند خواندهات «زید»] مى گفتى: «همسرت را براى خود نگاه دار و از خدا بپرهیز.» و در دل خود چیزى را پنهان مى داشتى که خداوند آن را آشکار مى کند; و از مردم مى ترسیدى در حالى که خداوند سزاوارتر است که از او بترسى. هنگامى که '''زید''' نیازش را از آن زن به سر آورد [و از او جدا شد]، ما او را به همسرى تو درآوردیم تا مشکلى براى مؤمنان در ازدواج با همسران پسرخوانده هایشان ـ هنگامى که از آنها بى نیاز شدند [و آنها را طلاق دادند] ـ نباشد; و فرمان خدا انجام شدنى است [و سنّت غلط تحریم این زنان باید شکسته شود].|اندازه=100%}}</noinclude>{{پایان}} |
|
| |
|
| == ازدواج== | | == ازدواج== |
خط ۶۳: |
خط ۶۳: |
| زید سال [[سال ۸ قمری|۸ق]] در جنگ موته، همراه با [[جعفر بن ابی طالب]] و [[عبدالله بن رواحه]] به شهادت رسید، پیامبر با شنیدن خبر شهادت او متأثر شد و برایش طلب مغفرت کرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۳.</ref> واز او و جعفر طیار همزمان به نیکی یاد کرد.<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۳۱، ۱۳۲.</ref> سن او را هنگام درگذشت ۵۵<ref>ابن حجر، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۹۷.</ref> و ۵۰ سال<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۳. به نقل از واقدی</ref> ذکر کردهاند. [[حسان بن ثابت]] در مرگ او و عبدالله بن رواحه شعری سروده است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶م، ج۲، ص۳۷۸.</ref> | | زید سال [[سال ۸ قمری|۸ق]] در جنگ موته، همراه با [[جعفر بن ابی طالب]] و [[عبدالله بن رواحه]] به شهادت رسید، پیامبر با شنیدن خبر شهادت او متأثر شد و برایش طلب مغفرت کرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۳.</ref> واز او و جعفر طیار همزمان به نیکی یاد کرد.<ref>ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۳۱، ۱۳۲.</ref> سن او را هنگام درگذشت ۵۵<ref>ابن حجر، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۹۷.</ref> و ۵۰ سال<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۷۳. به نقل از واقدی</ref> ذکر کردهاند. [[حسان بن ثابت]] در مرگ او و عبدالله بن رواحه شعری سروده است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ۱۳۵۵ق/ ۱۹۳۶م، ج۲، ص۳۷۸.</ref> |
|
| |
|
| {{شعر۲ | | {{شعر جدید |
| | إنّ زیدا قد کان منّا بأمر| لیس أمر المکذّب المغرور | | | جداکننده = \\ |
| |ثم جودی للخزرجی بدمع| سیدا کان ثمّ غیر نزور}}
| | | متن = إنّ زیدا قد کان منّا بأمر\\لیس أمر المکذّب المغرور |
| | ثم جودی للخزرجی بدمع\\سیدا کان ثمّ غیر نزور}} |
|
| |
|
| قبور شهدای موته در روستای مزار در ۱۲ کیلومتری جنوب کَرَک در کشور [[اردن]] واقع شده است.<ref> رضانژاد، «سرزمینهای جهان اسلام: اردن(۱)»، ص۱۲۹.</ref> به گفته برخی منابع، [[جعفر بن ابی طالب]]، [[عبدالله بن رواحه]] و زید بن حارثه در یک قبر [[دفن]] شدهاند.<ref>ابن عنبه، عمده الطالب، ۱۳۸۰ق، ص۳۶.</ref> در سالهای ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۴ میلادی، به دستور ملک عبدالله بن ملک حسین پادشاه [[اردن]]، مسجدی با سه گنبد و دو مناره در محل زیارتگاه جعفر طیار احداث و دو گنبد کوچکتر نیز بر روی قبور زید بن حارثه و عبدالله بن رواحه ساخته شد.<ref>«الآثار الاسلامیة فی بلدتی مؤتة والمزار»، ص۱۰۷۴.</ref> مرقد [[جعفر طیار]] و زید بن حارثه، در ایام [[روز عاشورا|عاشورا]] محل تجمع محبان [[امام حسین(ع)]] در اردن است ولی دولت این کشور از چند سال پیش مانع از برگزاری مراسم [[عزاداری امام حسین]] میشود.<ref>[http://www.mashreghnews.ir/fa/news/24867 «گزارشی از آخرین وضعیت شیعیان در اردن»، سایت مشرق.]</ref> | | قبور شهدای موته در روستای مزار در ۱۲ کیلومتری جنوب کَرَک در کشور [[اردن]] واقع شده است.<ref> رضانژاد، «سرزمینهای جهان اسلام: اردن(۱)»، ص۱۲۹.</ref> به گفته برخی منابع، [[جعفر بن ابی طالب]]، [[عبدالله بن رواحه]] و زید بن حارثه در یک قبر [[دفن]] شدهاند.<ref>ابن عنبه، عمده الطالب، ۱۳۸۰ق، ص۳۶.</ref> در سالهای ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۴ میلادی، به دستور ملک عبدالله بن ملک حسین پادشاه [[اردن]]، مسجدی با سه گنبد و دو مناره در محل زیارتگاه جعفر طیار احداث و دو گنبد کوچکتر نیز بر روی قبور زید بن حارثه و عبدالله بن رواحه ساخته شد.<ref>«الآثار الاسلامیة فی بلدتی مؤتة والمزار»، ص۱۰۷۴.</ref> مرقد [[جعفر طیار]] و زید بن حارثه، در ایام [[روز عاشورا|عاشورا]] محل تجمع محبان [[امام حسین(ع)]] در اردن است ولی دولت این کشور از چند سال پیش مانع از برگزاری مراسم [[عزاداری امام حسین]] میشود.<ref>[http://www.mashreghnews.ir/fa/news/24867 «گزارشی از آخرین وضعیت شیعیان در اردن»، سایت مشرق.]</ref> |