زنا با محارم: تفاوت میان نسخه‌ها
←تفصیل بین محارم نسبی و غیر آن
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
===تفصیل بین محارم نسبی و غیر آن=== | ===تفصیل بین محارم نسبی و غیر آن=== | ||
[[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] (درگذشت: [[سال ۱۲۶۶ هجری قمری|۱۲۶۶ق]]) از فقیهان شیعه، مجازات اعدام را مربوط به زنای با [[محرمیت نسبی|محارم نَسبی]] مثل خواهر و مادر دانسته و آن را برگرفته از اجماع علما و احادیثی از [[چهارده معصوم|معصومان(ع)]] می‌داند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۰۹.</ref> از جمله، حدیثی نقل کرده که سندش را صحیح دانسته و در آن آمده است که مرتکب زنای با محارم باید توسط | [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] (درگذشت: [[سال ۱۲۶۶ هجری قمری|۱۲۶۶ق]]) از فقیهان شیعه، مجازات اعدام را مربوط به زنای با [[محرمیت نسبی|محارم نَسبی]] مثل خواهر و مادر دانسته و آن را برگرفته از اجماع علما و احادیثی از [[چهارده معصوم|معصومان(ع)]] می‌داند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۰۹.</ref> از جمله، حدیثی نقل کرده که سندش را [[حدیث صحیح|صحیح]] دانسته و در آن آمده است که مرتکب زنای با محارم باید توسط حکومت به قتل رسد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۱۹۰، حدیث ۱؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۰۹.</ref> | ||
صاحب جواهر معتقد است، [[تبادر|متبادر]] (اولین چیزی که به ذهن می‌رسد) از این‌گونه روایات، اجرای این مجازات برای محارم نسبی است؛ پس با توجه به اهمیت حفظ جان در اسلام، این مجازات دربارهٔ [[محرمیت سببی|محارم سببی]] و [[محرمیت رضاعی|رضاعی]] اجرا نمی‌گردد [بلکه مجازات آنان مانند سایر محکومین به زنا است]، مگر در مورد زنِ پدر که حدیث خاصی در موردش نقل شده<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۱۱-۳۱۲.</ref> و مرتکب زنا با وی، مستحق [[سنگسار|رجم]] دانسته شده است.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۱۰، ج۴۸، حدیث ۱۸۰؛ شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۲۸، ص۱۱۵، حدیث ۹.</ref> به گفتهٔ وی، فقیهانی همچون [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس]]، [[حمزة بن علی بن زهره حلبی|ابن‌زهره]] و [[محمد بن علی بن حمزه طوسی|ابن‌حمزه]] از فقهای قرن پنجم و ششم، موافق این نظر هستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۱۱.</ref> | صاحب جواهر معتقد است، [[تبادر|متبادر]] (اولین چیزی که به ذهن می‌رسد) از این‌گونه روایات، اجرای این مجازات برای محارم نسبی است؛ پس با توجه به اهمیت حفظ جان در اسلام، این مجازات دربارهٔ [[محرمیت سببی|محارم سببی]] و [[محرمیت رضاعی|رضاعی]] اجرا نمی‌گردد [بلکه مجازات آنان مانند سایر محکومین به زنا است]، مگر در مورد زنِ پدر که حدیث خاصی در موردش نقل شده<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۱۱-۳۱۲.</ref> و مرتکب زنا با وی، مستحق [[سنگسار|رجم]] دانسته شده است.<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۱۰، ج۴۸، حدیث ۱۸۰؛ شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ۱۴۰۹ق، ج۲۸، ص۱۱۵، حدیث ۹.</ref> به گفتهٔ وی، فقیهانی همچون [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس]]، [[حمزة بن علی بن زهره حلبی|ابن‌زهره]] و [[محمد بن علی بن حمزه طوسی|ابن‌حمزه]] از فقهای قرن پنجم و ششم، موافق این نظر هستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۱۱.</ref> | ||