پرش به محتوا

آیه حکمت: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
| آیات مرتبط =[[آیه ۳۹ سوره اسراء]] [[آیه ۱۲ سوره لقمان]]
| آیات مرتبط =[[آیه ۳۹ سوره اسراء]] [[آیه ۱۲ سوره لقمان]]
}}
}}
'''آیه حکمت''' آیه ۲۶۹ سوره بقره درباره ارزشمندی حکمت است و بیان می‌کند که خداوند حکمت را به کسانی می‌دهد که خود بخواهد و به هر کس [[حکمت]] داده شود خیر فراوان به او داده شده است.
'''آیه حکمت''' آیه ۲۶۹ سوره بقره درباره ارزشمندی حکمت است و حکمت را خیر فراوانی می‌داند که خداوند به کسانی می‌دهد که خود بخواهد.


با توجه به آیات قبل و بعد این آیه، برخی مفسران مقصود حکمت را [[انفاق]] و درک جایگاه آن دانسته‌اند؛ اما معانی و مصادیق متعددی برای حکمت در این آیه گفته‌اند؛ از جمله: آگاهی از حقایق قرآن، پرهیز از [[گناهان کبیره]]، اطاعت از خدا، [[علم لدنی]]، [[نبوت]]، معرفت به‌ خدا و شناختِ اسرار هستی و آگاهی از حقایق و رسیدن به حق.
با توجه به آیات قبل و بعد این آیه، برخی مفسران مقصود حکمت رادرک جایگاه انفاق دانسته‌اند؛ دیگران نیز معانی و مصادیق متعددی برای حکمت در این آیه گفته‌اند؛ از جمله: آگاهی از حقایق قرآن، پرهیز از [[گناهان کبیره]]، اطاعت از خدا، [[علم لدنی]]، [[نبوت]]، معرفت به‌ خدا و شناختِ اسرار هستی و آگاهی از حقایق و رسیدن به حق. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] حکمت را علم به حقایقی می‌داند که مشتمل بر سعادت بشر هستند، مانند معارف الهی درباره مبدأ و معاد؛ یا حقایق طبیعیِ مرتبط با سعادت انسان.
 
[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] معتقد است حکمت عبارت است از حقایقی که مشتمل بر سعادت بشر باشد، مانند معارف الهی درباره مبدأ و معاد؛ یا حقایق عالم طبیعی مانند معارفی که با سعادت انسان ارتباط داشته باشد.


==شناخت آیه==
==شناخت آیه==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰

ویرایش