پرش به محتوا

قاعده حرمت اعانه بر اثم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مقاله توصیفی فقهی}}
{{مقاله توصیفی فقهی}}
{{احکام}}
{{احکام}}
'''قاعده حرمت اعانه بر اثم''' [[قاعده فقهی|قاعده‌ای فقهی‌]]<nowiki/>‌ که براساس آن کمک به دیگران در انجام [[گناه]]، [[حرام]] است. [[مجتهد|فقها]] برای اثبات این قاعده به [[قرآن]]، [[حدیث|روایات]]، [[عقل]] و [[اجماع]] استناد کرده‌اند. آیه «وَ لا تَعاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ: در گناه و تعدی دستیار هم نشوید» از جمله دلایل اثبات حرمت اعانه بر اثم است. روایات نهی از کمک به ظالم و همکاری در تولید و [[شراب‌خواری|شرب خمر]] و حرمت شراکت در قتل، از دیگر مستندات این قاعده شمرده می‌شود. همچنین در این زمینه به دلیل عقلی قبح کمک بر کار حرام نیز استدلال شده است.
'''قاعده حرمت اعانه بر اثم''' [[قاعده فقهی|قاعده‌ای فقهی‌]]<nowiki/>‌ که براساس آن کمک به دیگران در انجام [[گناه]]، [[حرام]] است. [[مجتهد|فقها]] برای اثبات این قاعده به [[قرآن]]، [[حدیث|روایات]]، [[عقل]] و [[اجماع]] استناد کرده‌اند. آیه «وَ لا تَعاوَنُوا عَلَی الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ: در گناه و تعدی دستیار هم نشوید» و روایات نهی از کمک به ظالم و همکاری در تولید و [[شراب‌خواری|شرب خمر]] و حرمت شراکت در [[قتل عمد|قتل]]، از مستندات این قاعده‌اند. در این زمینه به [[دلیل عقلی]] قبح کمک بر کار حرام نیز استدلال شده است.


قاعده اعانه بر اثم در ابواب مختلف فقهی همچون باب تجارت، [[حج]] و [[عمره]]، [[اجاره]]، [[زکات]]، [[وصیت]] و [[جنایت|جنایات]] مورد استناد فقیهان بوده است. از جمله کاربردهای این قاعده می‌توان به حرمت کمک به ظالم، کمک به تولید و شرب [[خمر]] و همکاری در قتل دیگران اشاره کرد.
قاعده حرمت اعانه بر اثم در ابواب مختلف فقهی همچون باب تجارت، [[حج]] و [[عمره]]، [[اجاره]]، [[زکات]]، [[وصیت]] و جنایات مورد استناد فقیهان بوده است. حرمت کمک به ظالم، کمک به تولید و شرب [[خمر]] و همکاری در قتل دیگران از کاربردهای این قاعده است.


گفته شده نخستین کسانی‌ که به حرمت اعانه بر اثم به عنوان قاعده فقهی استناد کرده‌اند، [[شیخ طوسی]] (درگذشت: [[سال ۴۶۰ هجری قمری|۴۶۰ق]]) در [[المبسوط فی فقه الامامیه (کتاب)|کتاب المبسوط]]، [[محقق حلی]] (درگذشت: [[سال ۶۷۶ هجری قمری|۶۷۶ق]]) در [[شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام (کتاب)|کتاب شرائع]] و [[علامه حلی]] (درگذشت: [[سال ۷۲۶ هجری قمری|۷۲۶ق]]) در [[مختلف الشیعة فی احکام الشریعة (کتاب)|کتاب مختلف]] و [[تذکرة الفقهاء (کتاب)|کتاب تذکره]] بوده‌اند.
[[شیخ طوسی]] (درگذشت: [[سال ۴۶۰ هجری قمری|۴۶۰ق]])، [[محقق حلی]] (درگذشت: [[سال ۶۷۶ هجری قمری|۶۷۶ق]]) و [[علامه حلی]] (درگذشت: [[سال ۷۲۶ هجری قمری|۷۲۶ق]]) از نخستین فقیهانی‌اند که به حرمت اعانه بر اثم به عنوان قاعده فقهی استناد کرده‌اند،


==مفهوم‌شناسی و جایگاه==
==مفهوم‌شناسی و جایگاه==