حدیث نقطه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
==تفسیر عرفانی از نقطه باء بسم الله== | ==تفسیر عرفانی از نقطه باء بسم الله== | ||
[[سید حیدر آملی]] عارف شیعه قرن | به اعتقاد [[سید حیدر آملی]]، عارف شیعه قرن هشتم، از این جهت [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] خود را نقطه باء بسم الله معرفی کرده که وجودش اولین وجود مشخص و معیّن در میان مخلوقات بوده و تَعَین وجود او پیدایش مخلوقات دیگر را به دنبال داشته است. آملی در توضیح این مطلب چنین می‌گوید: الف هیچ حد و رسمی ندارد. هیچ خصوصیتی ویژه‌ای نداردو باء نیز همان الف است. و این نقطه است که باعث می‌شود که الف خصوصیت باء را پیدا کند. این سخن حضرت علی(ع) هم که من نقطه زیر باء هستم به همین معناست. آن حضرت همان نقطه در عالم هستی است که باعث پیدایش مخلوقات با ویژگی‌های خاص در عالم هستی شده است.<ref>آملی، رساله نقد النقود، ۱۳۶۴ش، ص۷۰-۷۱.</ref> | ||
[[ملاصدرا]] عارف و فیلسوف قرن یازدهم شیعه نیز معنای نقطه تحت باء را به مرتبه بساطت وجود می‌داند. مشاهده سالک الی الله چنین است که قرآن، بلکه همه کتب آسمانی بلکه همه موجودات در نقطه باء جمع است. این نقطه بسیط است؛ همه اشیا در آنست. ملاصدرا مثال ملموسی را در این رابطه مطرح می‌کند. حرف «ما» در «ما فی السماوات و الارض» شامل همه موجودات می‌شود. همینطور می‌توانیم بگوییم همه موجودات در نقطه باء جمع هستند. از نگاه او اگر کسی توانست به دایره ملکوت سبحانی برسد در آن صورت احاطه خدا بر خود را در آن مرتبه درک کند، همه هستی را تحت سلطه و وابسته به خدا می‌بیند. این معنای سخن حضرت است که من نقطه زیر باء بسم الله هستم.<ref>صدرالدین شیرازی، الحکمة المتعالیة، ۱۳۶۸ش، ج۷، ص۳۲-۳۴؛ صدرالدین شیرازی، مفاتیح العیب، ۱۳۶۳ش، ص۲۱-۲۴.</ref> | [[ملاصدرا]] عارف و فیلسوف قرن یازدهم شیعه نیز معنای نقطه تحت باء را به مرتبه بساطت وجود می‌داند. مشاهده سالک الی الله چنین است که قرآن، بلکه همه کتب آسمانی بلکه همه موجودات در نقطه باء جمع است. این نقطه بسیط است؛ همه اشیا در آنست. ملاصدرا مثال ملموسی را در این رابطه مطرح می‌کند. حرف «ما» در «ما فی السماوات و الارض» شامل همه موجودات می‌شود. همینطور می‌توانیم بگوییم همه موجودات در نقطه باء جمع هستند. از نگاه او اگر کسی توانست به دایره ملکوت سبحانی برسد در آن صورت احاطه خدا بر خود را در آن مرتبه درک کند، همه هستی را تحت سلطه و وابسته به خدا می‌بیند. این معنای سخن حضرت است که من نقطه زیر باء بسم الله هستم.<ref>صدرالدین شیرازی، الحکمة المتعالیة، ۱۳۶۸ش، ج۷، ص۳۲-۳۴؛ صدرالدین شیرازی، مفاتیح العیب، ۱۳۶۳ش، ص۲۱-۲۴.</ref> | ||