|
|
| خط ۴: |
خط ۴: |
| ==معرفی== | | ==معرفی== |
| *'''نامگذاری''' | | *'''نامگذاری''' |
| بروج جمع بُرج و به معنای قصرهاست.<ref>[http://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/image/13743/1/2 راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ذیل واژه برج.]</ref> این [[سوره]] را به این مناسبت بروج می‌نامند که با [[قسم|سوگند]] به آسمان دارای برج‌ها شروع می‌شود: «وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ».<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲ـ۱۲۶۳.</ref> [[تفسیر نور (کتاب)|تفسیر نور]] در توضیح واژه بروج می‌نویسد: بروج» جمع «بُرج» به معناى امر ظاهر و آشكار است، چنان‌چه «تَبَرُّج» به معناى آشكار ساختن زينت است و به عمارت‌هاى بلند و مرتفع نیز برج گفته مى‌شود، از آن جهت كه در ميان ديگر ساختمان‌ها، آشكارتر است. مراد از «بروج» در اين آيات، ستارگان آسمان است كه همچون برجى بلند، از دور آشكار و درخشان و مایه زینت آسمان هستند. در [[آيه۱۶ سوره حجر]] می خوانیم: «وَ لَقَدْ جَعَلْنا فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ زَيَّنَّاها لِلنَّاظِرِينَ» «و به يقين، ما در آسمان بُرجهايى قرار داديم و آن را براى تماشاگران آراستيم».<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۴۳۴.</ref>
| | این [[سوره]] را به این مناسبت بروج می‌نامند که با [[قسم|سوگند]] به آسمان دارای برج‌ها شروع می‌شود: «وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ».<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲ـ۱۲۶۳.</ref>مراد از «بروج» در اين آيات، ستارگان آسمان است كه همچون برجى بلند، از دور آشكار و درخشان و مایه زینت آسمان هستند.<ref> قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۴۳۴.</ref> |
| | | |
| *'''ترتیب و محل نزول''' | | *'''ترتیب و محل نزول''' |
