چهار قل: تفاوت میان نسخه‌ها

چهارقل، در دوران‌های مختلف، از عناصر فرهنگ عامه ایرانیان بوده و برای در امان ماندن از خطرات خوانده می‌شده است؛ چنانکه [[سنائی غزنوی|سنایی غزنوی]]، شاعر فارسی‌زبان قرن پنجم هجری، در یکی از اشعار خود چارقل را [[حرز]] خوانده است.<ref>حسینی، «تصحیح ابیاتی از حدیقه سنایی بر اساس قدیمی‌ترین نسخه خطی»، ص۱۹.</ref> همینطور در یکی از داستان‌های [[جلال آل‌احمد|جلال آل احمد]] (درگذشت: ۱۳۴۸ش) داستان‌نویس اهل ایران آمده است: «صبح‌ها که دکانش را باز می‌کرد، چهارقل می‌خواند».<ref>حلاج‌زاده، «جلال و نثر شکسته معاصر»، ص۲۸.</ref>

[[ابن‌سینا]] فیلسوف شیعه در کتاب «تفسیر القلاقل» به [[تفسیر قرآن|تفسیر]] سه سوره ([[سوره اخلاص|اخلاص‌]]، [[سوره فلق|فلق‌]] و [[سوره ناس|ناس‌]]) از چهارقل پرداخته است‌. این اثر به کوشش احسان یارشاطر با عنوان تفسیر سوره توحید، تفسیر سوره فلق و تفسیر سوره ناس در پنج رساله به ‌چاپ رسیده است‌.<ref>ابن سینا، پنج رساله، ۱۳۸۳‌ش‌.</ref> همچنین [[محمود بن محمد حسنی واعظ‌]]، از مفسران قرن هفتم هجری نیز در کتاب [[بلابل القلاقل|بلابل القلاقل‌]] به تفسیر آیاتی که با قُلْ آغاز می‌شود پرداخته است‌.<ref>علوی‌مهر، المدخل إلی تاریخ التفسیر والمفسرین، ۱۴۳۵ق، ص۳۱۲-۳۱۴.</ref>

* آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعة، بیروت،‌ دار الاضواء، بی‌تا.

* قطب الراوندی، سعید بن هبة الله، سلوة الحزین و تحفة العلیل الشهیر بالدعوات، قم، دلیل ما، ۱۴۰۷ق.