زیارت قبور: تفاوت میان نسخه‌ها

زیارت قبور و رفتن بر سر مزار اموات در روزهای پنج‌شنبه و جمعه از جمله سنت‌هایی است که در برخی کشورهای اسلامی مانند ایران متعارف و مرسوم است. قرائت فاتحه و خواندن قرآن، شستن سنگ‌های قبور، روشن کردن شمع، گذاشتن گل بر روی قبور و...از جمله آدابی است که برخی از مردم در زیارت قبور اموات خود انجام می‌دهند.

عالمان مسلمان به پیروی از آیات قرآن و احادیث، زیارت قبور؛ به ویژه قبور پیامبران و انسان‌های صالح را امری مشروع دانسته و برای آن فضیلت‌ها و فوایدی بیان کرده‌اند.<ref>سبحانی، آیین وهابیت، ۱۳۸۶ش، ص۱۰۲.</ref> یاد مرگ و آخرت،<ref>مسلم، صحیح مسلم، دار إحیاء التراث العربی، ج۲، ص۶۷۱؛ الدارقطنی، سنن الدارقطنی، ۱۴۲۴ق، ج۵، ص۴۶۷.</ref> تقرب به خداوند،<ref>سید بن طاووس، فرحة الغری، ۱۴۱۹ق، ص۱۰۴-۱۰۵؛ علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۰، ص۱۲۰-۱۲۱.</ref> رقت و نرمی قلب‌ها،<ref>متقی هندی، کنز الاعمال، ۱۴۰۱ق، ج۱۵، ص۶۴۶.</ref> از جمله آثاری است که برای زیارت قبور بر شمرده‌اند. همچنین گفته‌اند در اثر زیارت قبور، زائر می‌تواند کوتاه بودن زندگی را به‌خاطر آورد و همین یادآوری ممکن است او را به مراعات موازین اخلاقی سوق دهد؛ و صاحبان قبور نیز ممکن است از دعا و طلب مغفرتی که زائران در حق آنان می‌کنند، از بخشایش و غفران الهی بهرمند گردند.<ref>آبرهامف، «توجیه فلسفی فخرالدین رازی از زیارت قبور»، ص۸۶.</ref>

===ادله مشروعیت===

عالمان مسلمان برای اثبات مشروعیت زیارت قبور؛ به‌ویژه زیارت قبور پیامبر(ص) و مؤمنان به ادله زیر استناد کرده‌اند: