Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۵۲
ویرایش
زیارت: تفاوت میان نسخه‌ها
←عمل صحابه و تابعین و اجماع عالمان
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
===عمل صحابه و تابعین و اجماع عالمان=== | ===عمل صحابه و تابعین و اجماع عالمان=== | ||
سُبکی عالم | سُبکی عالم اهلسنت در قرن هشتم قمری، در کتاب [[شفاء السقام فی زیارة خیر الانام (کتاب)|شِفاءالسِّقام]]، به چندین روایت از منابع مختلف روایی اهل سنت<ref>برای نمونه نگاه کنید به مالک بن انس، الموطأ، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۶۶؛ صنعانی، مصنف، ۱۴۰۳ق، ج۳، ص۵۷۰-۵۷۶.</ref> استناد کرده است که برپایه آن‌ها، برخی از [[صحابه]] و [[تابعین]] به زیارت قبر پیامبر(ص) و مؤمنان می‌رفتند و به اهل قبور سلام می‌فرستادند.<ref>تقی‌الدین سبکی، شفاء السقام، ۱۴۱۹ق، ص۱۶۶-۱۶۸.</ref> | ||
==ابن‌تیمیه و وهابیون، مخالفان زیارت== | ==ابن‌تیمیه و وهابیون، مخالفان زیارت== | ||
به نقل از محمد عبدالحی لکنوی (درگذشت: ۱۳۰۴ق)، فقیه و محدث حنفی اهل هند، هیچ‌یک از فقیهان چهارگانه اهلسنت و عالمان مسلمان، زیارت قبور مؤمنان، به‌ویژه قبر پیامبر(ص) و سفربستن برای انجام آن را نامشروع نمی‌دانستند.<ref>لکنوی، ابراز الغی الواقع فی شفاء العی، انتشارات چشمه فیض، ص۳۷.</ref> به‌گفته او، [[ابن‌تیمیه]] ([[سال ۶۶۱ هجری قمری|۶۶۱]]-[[سال ۷۲۸ هجری قمری|۷۲۸ق]]) نخستین کسی بود که به مخالفت با این اجماع پرداخت و در مشروعیت زیارت قبور تشکیک کرد.<ref>لکنوی، ابراز الغی الواقع فی شفاء العی، انتشارات چشمه فیض، ص۳۷.</ref> از نظر او، سلام‌فرستادن و دعا برای صاحبان قبور مشروع است؛ اما طلب حاجت از آنان و واسطه قراردادن آنان و خداوند را به آنان قسم‌دادن برای طلب حاجت، عملی نامشروع است.<ref>ابن‌تیمیه، قاعدة جلیلة فی التوسل و الوسیلة، ۱۴۲۲ق، ص۱۵۱؛ ابن‌تیمیه، منهاج السنة النبویة، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۴۳۸ و ۴۴۴.</ref> او این نوع زیارت را [[بدعت]] و [[شرک]] می داند.<ref>ابن‌تیمیه، قاعدة جلیلة فی التوسل و الوسیلة، ۱۴۲۲ق، ص۱۵۱؛ ابن‌تیمیه، منهاج السنة النبویة، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۴۳۸ و ۴۴۴.</ref> | به نقل از محمد عبدالحی لکنوی (درگذشت: ۱۳۰۴ق)، فقیه و محدث حنفی اهل هند، هیچ‌یک از فقیهان چهارگانه اهلسنت و عالمان مسلمان، زیارت قبور مؤمنان، به‌ویژه قبر پیامبر(ص) و سفربستن برای انجام آن را نامشروع نمی‌دانستند.<ref>لکنوی، ابراز الغی الواقع فی شفاء العی، انتشارات چشمه فیض، ص۳۷.</ref> به‌گفته او، [[ابن‌تیمیه]] ([[سال ۶۶۱ هجری قمری|۶۶۱]]-[[سال ۷۲۸ هجری قمری|۷۲۸ق]]) نخستین کسی بود که به مخالفت با این اجماع پرداخت و در مشروعیت زیارت قبور تشکیک کرد.<ref>لکنوی، ابراز الغی الواقع فی شفاء العی، انتشارات چشمه فیض، ص۳۷.</ref> از نظر او، سلام‌فرستادن و دعا برای صاحبان قبور مشروع است؛ اما طلب حاجت از آنان و واسطه قراردادن آنان و خداوند را به آنان قسم‌دادن برای طلب حاجت، عملی نامشروع است.<ref>ابن‌تیمیه، قاعدة جلیلة فی التوسل و الوسیلة، ۱۴۲۲ق، ص۱۵۱؛ ابن‌تیمیه، منهاج السنة النبویة، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۴۳۸ و ۴۴۴.</ref> او این نوع زیارت را [[بدعت]] و [[شرک]] می داند.<ref>ابن‌تیمیه، قاعدة جلیلة فی التوسل و الوسیلة، ۱۴۲۲ق، ص۱۵۱؛ ابن‌تیمیه، منهاج السنة النبویة، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۴۳۸ و ۴۴۴.</ref> | ||