سوره یس: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سوره]] یس و [[سوره الرحمن|الرحمن]] دو سوره‌ای هستند که بین عموم مردم [[ایران]] جایگاه ویژه‌ای دارند و مردم این دو سوره را در زمان‌های مختلف قرائت می‌کنند، مثلاً سوره یس را بر بالین شخص [[احتضار|مُحتَضر]] یا فرد از دنیا رفته یا هنگام خواندن [[خطبه عقد نکاح|خطبه عقد]]، تلاوت می‌کنند. این سوره در ضرب‌المثل‌ها و جمله‌های کنایی نیز به کار رفته است، مثل «یس در گوش کسی خواندن» که به معنای تکرار و تلقین است یا «به یس افتادن» که کنایه از در حال مرگ بودن است.<ref>ر.ک: [http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/5248/5307/49641/ «قرآن در ادب فارسی: یس و الرحمن در فرهنگ عامیانه»]؛ [http://www.pasokhgoo.ir/node/33442 سایت مرکز ملی پاسخگویی].</ref>خواندن این دو سوره در  [[نماز زیارت]] (نماز دو رکعتی زیارت معصومین علیهم السلام)  مستحب است. <ref>قمی، مفاتیح الجنان، آداب زیارت</ref>