confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶
ویرایش
(←منابع) |
(ویکی سازی) |
||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
در هنگام [[نماز جماعت]]، زمانیکه امام مشغول به گفتن ذکر است، رعایت طمأنینه توسط مأموم لازم نیست.<ref>به عنوان نمونه: خمینی، تحریر الوسیلة، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۴۹۳.</ref> | در هنگام [[نماز جماعت]]، زمانیکه امام مشغول به گفتن ذکر است، رعایت طمأنینه توسط مأموم لازم نیست.<ref>به عنوان نمونه: خمینی، تحریر الوسیلة، ۱۴۲۵ق، ج۱، ص۴۹۳.</ref> | ||
برخی معتقدند اگر هنگام قرائت نماز بر اثر اوامر بیرونی همچون باد و مانند آن طمأنینه نمازگزار از بین برود، بنا بر [[احتیاط مستحب]]، سکوت کند و بعد از آرامش بدن، آنچه را که در حالت غیر طمأنینه خوانده، دوباره اعاده نماید.<ref>کابلی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۱۶۱ و ۱۶۲.</ref> | برخی معتقدند اگر هنگام [[قرائت نماز]] بر اثر اوامر بیرونی همچون باد و مانند آن طمأنینه نمازگزار از بین برود، بنا بر [[احتیاط مستحب]]، سکوت کند و بعد از آرامش بدن، آنچه را که در حالت غیر طمأنینه خوانده، دوباره اعاده نماید.<ref>کابلی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۱۶۱ و ۱۶۲.</ref> | ||
برخی طبق استناد به برخی از [[روایات]]، پس از اشاره به عدم قبولی نماز کسی که طمأنینه در نماز را رعایت نمیکند عذاب و عقاب وی در [[آخرت]] را همانند عذاب شخص [[تارک الصلاه]] دانستهاند؛ هرچند حکم او را در حکم تارک الصلاه ندانستهاند.<ref>دزفولی، صراط النجاة، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۶.</ref> | برخی طبق استناد به برخی از [[روایات]]، پس از اشاره به عدم قبولی نماز کسی که طمأنینه در نماز را رعایت نمیکند عذاب و عقاب وی در [[آخرت]] را همانند عذاب شخص [[تارک الصلاه]] دانستهاند؛ هرچند حکم او را در حکم تارک الصلاه ندانستهاند.<ref>دزفولی، صراط النجاة، ۱۴۱۵ق، ص۱۱۶.</ref> |