زیارت‌نامه حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

به عقیده [[حسین گنجی اشتهاردی]] (زاده: ۱۳۳۱ش) از علمای شیعه به دلیل نقل این روایت در یکی از [[کتب اربعه]]، قوت محتوایی این زیارت، تواتر لفظی و معنوی عبارات زیارت در سایر روایات و نبودن انگیزه در میان موافقان و مخالفان اهل بیت(ع) برای جعل، نیازی به بررسی سلسله سندی راویان نیست.<ref>گنجی اشتهاردی، زیارت‌نامه مادر، ۱۳۹۹ش، ص۱۷-۱۸.</ref> به گفته وی از نظر سلسله سندی نیز مذمتی درباره راویان وجود ندارد و همچنین [[محمدتقی مجلسی|مجلسی اول]]<ref>مجلسی، روضة المتقين في شرح من لا يحضره الفقيه‏، ۱۴۰۶ق، ج۵، ص۳۴۳.</ref> (۱۰۰۳-۱۰۷۰ق) این روایت را [[حدیث قوی|قوی]] معرفی می‌کند که مراد از آن روایتی است که راویان آن از شیعیان باشند.<ref>گنجی اشتهاردی، زیارت‌نامه مادر، ۱۳۹۹ش، ص۱۹.</ref> با بررسی ناقلان این روایت در کتب رجالی، محمد بن احمد بن داود را ثقه و عارف به حدیث،<ref>نجاشی، رجال، ۱۳۶۵ش، ص۳۸۴؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۷۲ش، ج۱۵، ص۳۴۵.</ref> محمد بن وهبان بصری را ثقه،<ref>نجاشی، رجال، ۱۳۶۵ش، ص۳۹۶؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۳۷۲ش، ج۱۸، ص۳۳۳-۳۳۴.</ref> ابو محمد حسن بن محمد بن حسن بن سیرافی را  مجهول،<ref>نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۸؛ مرتضی، زبدة المقال من معجم الرجال، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۲۲.</ref> عباس بن ولید بن عباس منصوری را مجهول<ref>نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۶۱؛ مرتضی، زبدة المقال من معجم الرجال، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۵۶۸.</ref> و ابراهیم بن محمد بن عیسی بن محمد عریضی را مجهول<ref>نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۰۰؛ مرتضی، زبدة المقال من معجم الرجال، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۷۹.</ref> دانسته‌اند.