سوره فصلت: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را '''فُصِّلَت''' نامیده‌اند؛ به سبب آنکه در [[آیه]] سوم، واژه «فصلت» به معنای «چیزی که شیوا بیان شده» وصف [[قرآن]] بیان شده است. سوره فُصّلت را سوره سجده و مصابیح نیز گفته‌اند؛ زیرا جزو چهار سوره [[عزائم]](سوره‌های سجده‌دار) است و اینکه واژه مصابیح در آیه دوازدهم آن آمده است.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۹.</ref> {{یاد |وَزَینَّا السَّمَاءَ الدُّنْیا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظًا و آسمان (محسوس) دنیا را به چراغهای رخشنده (مهر و ماه و انجم) زیب و زیور دادیم و آن را (از ورود شیاطین) حفظ کردیم.}}

سوره فصلت جزو [[سوره‌های مکی]] و در [[ترتیب نزول]]، شصت و یکمین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] [[نزول قرآن|نازل]] شده است. این سوره در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی]] [[مصحف|مُصحَف]]، چهل و یکمین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۶.</ref> و در [[جزء (قرآن)|جزء]] ۲۴ و ۲۵ [[قرآن]] جای دارد.

این سوره ۵۴ [[آیه]]، ۷۹۶ کلمه و ۳۳۶۴ حرف دارد و از نظر حجمی جزو [[سوره‌های مثانی]] و کمی بیش از یک [[حزب (قرآن)|حزب]] (یک‌چهارم جزء) است. سوره فصلت همچنین جزو سوره‌های [[سوره‌های حامیمات|حامیمات]] است؛ یعنی سوره‌هایی که با [[حروف مقطعه]] «حم» (خوانده می‌شود حا میم) شروع می‌شوند.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۹.</ref> آیه ۳۷{{یاد  

  |وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ۚ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ}} این سوره از سوره های [[عزائم]]  و دارای سجده واجب است. یعنی با قرائت یا شنیدن آن آیه، [[واجب]] است فرد سجده کند.<ref>بنی هاشمی، توضیح المسائل مراجع، ج۱، ص۶۱۵و۶۱۷</ref>، قرائت سوره‌هایی که سجده واجب دارند، در [[نمازهای واجب]] جایز نیست.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۲۱ق، ج۹، ص۳۴۳.</ref>

خواندن سوره فصلت در [[نمازهای مستحب]]، به ویژه رکعت پنجم [[نماز شب]] در شب [[جمعه]]<ref>شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۴۱.</ref> و نیز تلاوت آن در شب جمعه<ref>شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۱۴۶.</ref> و نخستین رکعت از دو رکعتی که در داخل [[کعبه]] بین دو ستون بر سنگ سرخ خوانده می‌شود، مستحب است.<ref>علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۱۱۷.</ref>

{{سوره ۰۴۱ با ترجمه|شماره=۴۱}}

{{سوره‌های قرآن|۴۱|[[سوره غافر]]|[[سوره شوری]]}}

==پیوند به بیرون==

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

{{منابع}}

* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.