پرش به محتوا

آیه قصر: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۴: خط ۳۴:
| عنوان = {{عربی
| عنوان = {{عربی
|اندازه=۱۰۰%
|اندازه=۱۰۰%
|  
| وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا}}|و چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیده‌اند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید، چرا که کافران پیوسته برای شما دشمنی آشکارند. (سوره نساء، آیه ۱۰۱)
وَإِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُوا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن يَفْتِنَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنَّ الْكَافِرِينَ كَانُوا لَكُمْ عَدُوًّا مُّبِينًا}}|و چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیده‌اند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید، چرا که کافران پیوسته برای شما دشمنی آشکارند. (سوره نساء، آیه ۱۰۱)
}}
}}
 
==معرفی==
==معرفی==
صد و یکمین [[آیه]] از [[سوره نساء]]، آیه قصر خوانده شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۶، ص۷۰؛ خراسانی، آیه‌های نام‌دار، ۱۳۸۸ش، ص۱۰۵.</ref> موضوع این آیه لزوم [[نماز شکسته|شکسته ادا کردن نماز]] در سفر است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۴؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۶۱.</ref> که به مناسبتِ بیان موضوع [[هجرت به مدینه|هجرت]] در آیه قبل، به آن پرداخته شده است.<ref>ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۳۹.</ref> گفته شده مراد از «إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ» سفر است؛ زیرا کوبیدن زمین، کنایه از مسافرت است که در آن انسان، پا بر زمین می‌کوبد و مسیر را طی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۴ و ۹۵.</ref>
صد و یکمین [[آیه]] از [[سوره نساء]]، آیه قصر خوانده شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۶، ص۷۰؛ خراسانی، آیه‌های نام‌دار، ۱۳۸۸ش، ص۱۰۵.</ref> موضوع این آیه لزوم [[نماز شکسته|شکسته ادا کردن نماز]] در سفر است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۴؛ طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۵، ص۶۱.</ref> که به مناسبتِ بیان موضوع [[هجرت به مدینه|هجرت]] در آیه قبل، به آن پرداخته شده است.<ref>ابن‌عاشور، التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۳۹.</ref> گفته شده مراد از «إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ» سفر است؛ زیرا کوبیدن زمین، کنایه از مسافرت است که در آن انسان، پا بر زمین می‌کوبد و مسیر را طی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۹۴ و ۹۵.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۴٬۶۷۴

ویرایش