سکوت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Ma.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
*سكوت در مقام بيان: سكوت [[شارع]] در مقام بيانِ حكم باعث می‌شود که نسبت به خصوصيات و قيود محتمل در حکم، نوعى ظهور و اطلاق به‌وجود آید كه براى نفى خصوصيات، مى‌توان بدان استناد كرد.<ref>حکیم، حقائق الأصول، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۷۶.</ref> | *سكوت در مقام بيان: سكوت [[شارع]] در مقام بيانِ حكم باعث می‌شود که نسبت به خصوصيات و قيود محتمل در حکم، نوعى ظهور و اطلاق به‌وجود آید كه براى نفى خصوصيات، مى‌توان بدان استناد كرد.<ref>حکیم، حقائق الأصول، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۷۶.</ref> | ||
*سکوت [[عصمت|معصوم(ع)]] در برابر گفتار یا رفتاری است که در حضورش انجام می‌شود و نشانه عدم مخالفت او با آن است. تقریر معصوم در کنار قول و فعل معصوم زیرمجموعه [[سنت]] قرار گرفته است.<ref>حکیم، حقائق الأصول، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۲.</ref> | *سکوت [[عصمت|معصوم(ع)]] در برابر گفتار یا رفتاری است که در حضورش انجام می‌شود و نشانه عدم مخالفت او با آن است. تقریر معصوم در کنار قول و فعل معصوم زیرمجموعه [[سنت]] قرار گرفته است.<ref>حکیم، حقائق الأصول، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۲.</ref> | ||
== سکوت در عرفان == | |||
در متون عرفانی سکوت و خاموشی از شرایط خلوت و از راه‌های رسیدن به کمالات عرفانی است و فواید و نتایجی زیادی برای آن برشمرده‌اند.<ref>یلمه‌ها، احمدرضا، «صمت و خاموشی از دیدگاه عرفا»، عرفان اسلامی، شماره ۳۲، تابستان ۱۳۹۱ش، ص۴۳.</ref> گفته شده برخی از عارفان اصل طریقت و یکی از ارکان سلوک را سکوت دانسته‌اند.<ref>یلمه‌ها، احمدرضا، «صمت و خاموشی از دیدگاه عرفا»، عرفان اسلامی، شماره ۳۲، تابستان ۱۳۹۱ش، ص۴۳.</ref> استعلامی، عرفان‌پژوه، گفته است در آثار صوفیانی مانند ابوالقاسم قشیری (از عارفان قرن پنجم قمری) و عزیزالدین نسفی (از عارفان قرن هفتم قمری) از صمت (سکوت) سخن گفته شده و آن را از شروط سلوک دانسته‌اند.<ref>استعلامی، محمد، فرهنگنامه تصوف و عرفان، تهران، فرهنگ معاصر، ۱۳۹۸ش، ج۱، ص۸۱۹ و ۸۲۰.</ref> مولوی را از کسانی دانسته‌اند که در سلوک خود از سکوت بهره‌های زیادی برده است.<ref>نراقی، آرش، آینه جان، مقالاتی دربارهٔ احوال و اندیشه‌های مولانا جلال الدین بلخی، تهران، نگاه معاصر، ۱۳۹۹ش، ص۸۹ تا ۱۰۲.</ref> صمت و سکوت یکی از آداب درویشان،<ref>سجادی، جعفر، فرهنگ معارف اسلامی، تهران، کومش، ج۲، ص۸۲۱.</ref> و در نظام آموزشی خانقاه، بخشی از امور تربیتی است که در آن مرید با هدایت پیر به سکوت و تنهایی پناه می‌برد.<ref>استعلامی، محمد، فرهنگنامه تصوف و عرفان، تهران، فرهنگ معاصر، ۱۳۹۸ش، ج۱، ص۸۱۹.</ref> سکوت در کنار دوری از خلق (خلوت)، گرسنگی و شب‌زنده‌داری از شرایط سلوک [[ابدال]] دانسته شده است.<ref>حسن سیدعرب، «جوع»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، تهران، ذیل مدخل،</ref> | |||
به بیان امام علی(ع)، حلم در صبر و صَمْت (سکوت) ریشه دارد.<ref>غلامرضا جلالی و ابوالفضل والازاده، «حلم»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، تهران، ذیل مدخل.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||