ولید بن عتبة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

ولید خبر مرگ معاویه را به اطلاع امام رساند و از ایشان خواست تا با [[یزید بن معاویه|یزید]] بیعت کند. امام با استناد به اینکه بیعت باید در انظار عمومی باشد، این کار را به روز بعد موکول کرد و ولید نیز پذیرفت.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۰.</ref> در این هنگام [[مروان بن حکم|مروان]] به ولید گفت اگر او را رها کند دیگر نمی‌تواند از او بیعت بگیرد مگر اینکه طرفین تلفات فراوانی را متحمل شوند. او از ولید خواست امام را تا زمان بیعت حبس کند و اگر نپذیرفت گردن او را بزند.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref>

امام با تندی مروان را مورد خطاب قرار داد و فرمود: یابن الزرقا{{یاد|زرقاء لقب مادر مروان به نام ام‌حبتل بود که در جاهلیت از زنان بدکاره نشان‌دار به حساب می‌آمد. (ابن‌جوزی، تذكرة الخواص، ۱۴۱۷ق، ص۱۸۸-۱۸۹.)}} تو مرا می‌کشی یا او؟ به خدا دروغ گفتی و گناه کردی.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۰-۸۲.</ref> امام در ادامه فرمود: ما اهل‌بیت نبوت، معدن رسالت، محل رفت و آمد ملائکه و جایگاه رحمت هستیم. خداوند با ما آغاز کرده و به ما خاتمه داده است. یزید مردی فاسق و شراب‌خوار و قاتل نفوس محترم بوده و کسی است که علنا به فسق می‌پردازد و شخصی چون من با شخص مانند او بیعت نخواهد کرد.<ref>ابن‌اعثم الکوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج‌۵، ص۱۴؛ امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج‌۱، ص۵۸۸؛ ابن‌نما حلی، مثیر الأحزان، ۱۴۰۶ق، ص۲۴.</ref> امام حسین(ع) از دارالاماره خارج شد و به خانه بازگشت.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref> و پس از مدتی [[مدینه]] را به سمت [[مکه]] ترک کرد.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۳؛ شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج‌۲، ص۳۲-۳۴؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج‌۱، ص۱۷۱.</ref>