حج: تفاوت میان نسخه‌ها

از مهم‌ترین فلسفه‌های حج که بسیار بر آن تأکید شده، رسیدن به حقیقت [[توحید]] و یکتاپرستی است. [[امامان شیعه|ائمه معصوم]] دستور داده‌اند پیش از آغاز حج، باید دل را از هر آنچه غیر [[خدا|خداوند]] است، خالی کرد و تمام امور خود را به خداوند سپرد.<ref>(منسوب به) جعفر بن محمد(ع)، مصباح الشریعة، ۱۴۰۰ق، ص۴۷.</ref> [[امام محمد باقر علیه‌السلام |امام باقر(ع)]] حج را مصداق [[آیه]] «فَفِرُّوا إِلَى اللَّه‏؛ پس به سوى خدا بگریزید»<ref>سوره ذاریات،‌ آیه۵۰. </ref> دانسته‌<ref>کلینی،‌ الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۵۶.</ref> که بنابر آن، حج، خالی‌شدن و فرارکردن از غیر خداوند به سوی خدا است.<ref>جوادی آملی، صهبای صفا، ص۳۳.</ref> [[امام رضا علیه‌السلام |امام رضا(ع)]] نیز ترسیدن از خدا، از یاد نبردن او، و به غیر او امید نداشتن را از فلسفه حج برشمرده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۴۰۴.</ref>   

[[محمدحسین غروی اصفهانی]] (۱۲۹۶-۱۳۶۱ق) از [[مجتهد|فقیهان شیعه]]، در این باره چنین سروده است:  

برخی منابع حدیثی گفتگویی میان [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] و شخصی با نام شِبْلی{{یاد| با توجه به دوران زندگی امام سجاد(ع) در قرن اول هجری قمری و نیز با توجه به این‌که شبلی معروف (یعنی ابوبکر شِبلی،۲۴۷-۳۴۲ق. ملقب به تاج‌الصوفیه، عارف و فقیه و شاعر قرن سوم و چهارم است. ابن خلکان، وفیات الاعیان،۱۹۰۰م،  ج۲، ص۲۷۳)