Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۰۱
ویرایش
توسل: تفاوت میان نسخهها
←توسل به پیامبر و اولیای الهی پس از رحلت آنان
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
روایات زیادی نیز از [[امامان شیعه]] در مشروعیت توسل به پیامبر و اولیای الهی نقل شده است. در برخی از این روایات خود [[اهلبیت(ع)]] به عنوان وسیله برای تقرب به خداوند معرفی شدهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به قمی، تفسیر قمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۶۸؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۹۲.</ref> برای نمونه [[دعای توسل]] از دعاهایی است که در آن برای طلب حاجت از خداوند به [[چهارده معصوم]] توسل میشود.<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۲، ص۲۴۷-۲۴۹.</ref> | روایات زیادی نیز از [[امامان شیعه]] در مشروعیت توسل به پیامبر و اولیای الهی نقل شده است. در برخی از این روایات خود [[اهلبیت(ع)]] به عنوان وسیله برای تقرب به خداوند معرفی شدهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به قمی، تفسیر قمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۶۸؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۹۲.</ref> برای نمونه [[دعای توسل]] از دعاهایی است که در آن برای طلب حاجت از خداوند به [[چهارده معصوم]] توسل میشود.<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰۲، ص۲۴۷-۲۴۹.</ref> | ||
===توسل به پیامبر و اولیای الهی پس از | ===توسل به پیامبر و اولیای الهی پس از وفاتشان=== | ||
{{اصلی|توسل به مردگان}} | {{اصلی|توسل به مردگان}} | ||
[[ابنتیمیه حرانی|ابنتیمیه]] توسل به انبیاء و اولیای الهی پس از وفاتشان را عملی غیر مشروع و بدعت دانسته و معتقد است از صحابه و فقیهان گذشته کسی چنین عملی انجام نداده و دلیلی بر مشروعیت و جواز آن نیست.<ref>ابنتیمیه، مجموعة الرسائل و المسائل، لجنة التراث العربی، ج۱، ص۲۲-۲۳.</ref> [[محمد بن عبدالوهاب]]، پایهگذار فرقه [[وهابیت]]<ref>عبدالوهاب، کشف الشبهات، ۱۴۱۸ق، ص۵۱-۵۲.</ref> و به پیروی از او عالمان وهابی نیز توسل به انبیاء و اولیای الهی پس از وفاتشان را شرک و بدعت پنداشتهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابنباز، التوسل المشروع و توسل الممنوع، ۱۴۲۸ق، ص۳۵-۳۶.</ref> این دیدگاه نیز از سوی عالمان شیعه و اهل سنت مورد اعتراض و نقد واقع شده است. محمد بن علی شوکانی (درگذشت: ۱۲۵۰ق)، عالم و فقیه زیدی که میگویند گرایشهای سلفی داشته، در «الدر النضید» برای مشروعیت توسل به پیامبر(ص) هم در زمان حیات و هم پس از وفات وی، به اجماع صحابه استناد کرده و گفته است هیچیک از [[صحابه|صحابه پیامبر]] مشروعیت این نوع توسل را انکار نکردهاند.<ref>شوکانی، الدر النضید، دار ابن حزیمه، ص۲۰.</ref> | [[ابنتیمیه حرانی|ابنتیمیه]] توسل به انبیاء و اولیای الهی پس از وفاتشان را عملی غیر مشروع و بدعت دانسته و معتقد است از صحابه و فقیهان گذشته کسی چنین عملی انجام نداده و دلیلی بر مشروعیت و جواز آن نیست.<ref>ابنتیمیه، مجموعة الرسائل و المسائل، لجنة التراث العربی، ج۱، ص۲۲-۲۳.</ref> [[محمد بن عبدالوهاب]]، پایهگذار فرقه [[وهابیت]]<ref>عبدالوهاب، کشف الشبهات، ۱۴۱۸ق، ص۵۱-۵۲.</ref> و به پیروی از او عالمان وهابی نیز توسل به انبیاء و اولیای الهی پس از وفاتشان را شرک و بدعت پنداشتهاند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابنباز، التوسل المشروع و توسل الممنوع، ۱۴۲۸ق، ص۳۵-۳۶.</ref> این دیدگاه نیز از سوی عالمان شیعه و اهل سنت مورد اعتراض و نقد واقع شده است. محمد بن علی شوکانی (درگذشت: ۱۲۵۰ق)، عالم و فقیه زیدی که میگویند گرایشهای سلفی داشته، در «الدر النضید» برای مشروعیت توسل به پیامبر(ص) هم در زمان حیات و هم پس از وفات وی، به اجماع صحابه استناد کرده و گفته است هیچیک از [[صحابه|صحابه پیامبر]] مشروعیت این نوع توسل را انکار نکردهاند.<ref>شوکانی، الدر النضید، دار ابن حزیمه، ص۲۰.</ref> | ||