Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۳۰۵
ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←تفسیر روایی) |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
مفسرانی که دعا در این آیه را به معنای درخواست میدانند [[استجابت دعا|اجابت دعا]] را وابسته به همراهی با شرایط لازم آن<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶ـ۱۴۷.</ref> یا مصلحت بنده<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۸۲۳؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۹۲.</ref> دانستهاند. | مفسرانی که دعا در این آیه را به معنای درخواست میدانند [[استجابت دعا|اجابت دعا]] را وابسته به همراهی با شرایط لازم آن<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۱۴۶ـ۱۴۷.</ref> یا مصلحت بنده<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۸۲۳؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۳۹۲.</ref> دانستهاند. | ||
پیرامون آیه ۶۰ سوره غافر چندین [[حدیث]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[اهلبیت(ع)|اهل بیت(ع)]] نقل شده است؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به: بحرانی، تفسیر برهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۷۶۵ ـ ۷۶۷؛ عروسی حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۲۶ ـ ۵۲۹؛ علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۷، ص۳۴۳.</ref> چنانکه [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام باقر(ع)]] برترین عبادت را دعا و طلب از آنچه نزد خدا است دانسته و مبغوضترین فرد را کسی میداند که از عبادت خدا تکبر ورزد و از آنچه نزد او است چیزی نخواهد.<ref>فیض کاشانی، تفسیر صافی، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳۴۶.</ref> و در روایتی نیز [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] کلمه [[عبادت]] در این آیه را بر دعا تطبیق کرده و در ادامه فرموده است که دعا کن و نگو دیگر کار تمام شده است. [[زرارة بن اعین|زُراره]] که راوی این حدیث است توضیح داده است که منظور امام صادق(ع) این بود که نباید ایمان به [[قضا و قدر]] مانع از دعای بسیار و جدّیت در دعا باشد.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۶۷.</ref> | پیرامون آیه ۶۰ سوره غافر چندین [[حدیث]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[اهلبیت(ع)|اهل بیت(ع)]] نقل شده است؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به: بحرانی، تفسیر برهان، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۷۶۵ ـ ۷۶۷؛ عروسی حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۲۶ ـ ۵۲۹؛ علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۷، ص۳۴۳.</ref> چنانکه [[امام محمد باقر علیهالسلام|امام باقر(ع)]] برترین عبادت را دعا و طلب از آنچه نزد خدا است دانسته و مبغوضترین فرد را کسی میداند که از عبادت خدا تکبر ورزد و از آنچه نزد او است چیزی نخواهد.<ref>فیض کاشانی، تفسیر صافی، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳۴۶.</ref> و در روایتی نیز [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] کلمه [[عبادت]] در این آیه را بر دعا تطبیق کرده و در ادامه فرموده است که دعا کن و نگو دیگر کار تمام شده است. [[زرارة بن اعین|زُراره]] که راوی این حدیث است توضیح داده است که منظور امام صادق(ع) این بود که نباید ایمان به [[قضا و قدر]] مانع از دعای بسیار و جدّیت در دعا باشد.<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۶۷.</ref> | ||