سید محمدکاظم طباطبایی یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سید محمدکاظم طباطبائی یزدی''' ([[سال ۱۲۴۸ هجری قمری|۱۲۴۸ق]]-[[سال ۱۳۳۷ هجری قمری|۱۳۳۷ق]]) از [[مجتهد|فقهای]] [[شیعه]] و نویسنده کتاب [[العروة الوثقی (کتاب)|العروة الوثقی]] است که پس از درگذشت [[سید محمدحسن شیرازی]]، به [[مرجع تقلید|مرجعیت]] رسید. وی از مخالفان [[نهضت مشروطه]] بود. سید یزدی در مقابل حمله [[ایتالیا]] به [[لیبی]]، حمله [[بریتانیا|انگلیس]] به [[عراق]] و حمله [[روسیه]] به [[ایران]] حکم به وجوب دفاع [[مسلمان|مسلمانان]] از وطن را صادر کرد.

کتاب عروةالوثقای سیدِ یزدی از معروف‌ترین کتاب‌های [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه]] است و شرح‌ها و حاشیه‌های فراوانی بر آن نوشته شده است. کتاب‌های فراتر از روش آزمون‌وخطا و سید محمدکاظم یزدی، فقه دوراندیش درباره زندگی وی نوشته شده‌اند.

سید محمد کاظم، در [[۲۸ رجب]] ۱۳۳۷ق (۱۲۹۸ش) بر اثر ذاتُ‌الرّیه، درگذشت و در [[مسجد عمران بن شاهین (نجف)|مسجد عمران بن شاهین]] در [[حرم امام علی(ع)]] [[دفن]] شد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۴۸.</ref> در رحلتش، در [[عراق]]، [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] ماتم گرفتند و در [[ایران]]، احمدشاه نیز در مجلس ختمش حاضر شد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> [[سید عبدالعزیز طباطبایی یزدی]] (۱۳۰۸-۱۳۷۴ش) کتاب‌شناس و نسخه‌شناس، نوه او است.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۷۰ش، ج۹، ص۲۳۱.</ref>  

سید محمدکاظم یزدی در [[نجف]] [[ازدواج]] کرد. فرزندانش عبارت‌اند از: سید علی، سیده زهرا، سید حسن، سید محمود،<ref>موسوی درودی، «زندگی‌نامه مختصر و سال‌شمار فعالیت‌های علمی…»، ص۱۹۸.</ref> سید اسدالله <ref>شرف‌الدین، مع موسوعات رجال الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۳۶۰.</ref> و سید محمد که نویسنده کتاب‌های صحائف‌الاَبرار بوظائف الاَسحار و رسالةٌ فی فضلِ الکُتُب و اِقتِنائِها است<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۵، ص۸.</ref> و در [[اهواز]]، در مبارزه عشایر برضد قوای انگلیسی، نقش رهبری داشت.<ref>شرف‌الدین، مع موسوعات رجال الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۳۶۰.</ref>