کشف و شهود: تفاوت میان نسخه‌ها

==کشف و شهود در ادیان==

علاوه بر اسلام، مسئله شهود امور غیبی در ادیان دیگر نیز سابقه دارد. به عنوان نمونه برخی از متکلمان یهودی نظیر [[موسی بن‌ میمون]] به بهانه مسئله تقاضای [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]] دربارهٔ [[رؤیت خدا]] که هم در [[قرآن|قرآن]]<ref>نگاه کنید به: سوره اعراف، آیه ۱۴۳.</ref> و هم در [[تورات]]<ref>کتاب مقدس، تورات، سفر خروج، باب۳۳، آیه۱۸.</ref> به آن اشاره شده است، شهود خداوند را مورد بحث قرار داده‌ است.<ref>ابن‌میمون، دلالة الحائرین، ۱۹۷۲م، ص۲۸–۳۲.</ref> در میان مسیحیان نیز [[متکلم|متکلمانی]] همچون آگوستین به بهانه فرازهای رویت خدا در [[کتاب مقدس]]<ref>کتاب مقدس، انجیل، یوحنا، باب۱، آیه۱۸.</ref>، بخشی از کتاب شهر خدا را به این مسئله اختصاص داده است.<ref>آگوستینوس، شهر خدا، ۱۹۷۲م، ص۱۰۹۹–۱۱۰۵.</ref> از نظر سیدصادق گوهرین، پژوهشگر سده چهاردهم شمسی، در عرفان‌های شرقی نظیر [[بودا]]، [[برهما]] و [[هندو]] نیز توجه ویژه‌ای به کشف و شهود از راه ریاضت و توجه به باطن و ضمیر مشاهده می‌شود.<ref>گوهرین، شرح اصطلاحات تصوف، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۱۰.</ref>