پرش به محتوا

سید محمدکاظم طباطبایی یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۳۶: خط ۳۶:
== زندگی‌نامه ==
== زندگی‌نامه ==
[[پرونده:سید یزدی و فرزندان.png|بندانگشتی|250px|سید یزدی و فرزندان]]
[[پرونده:سید یزدی و فرزندان.png|بندانگشتی|250px|سید یزدی و فرزندان]]
سید محمدکاظم یزدی در روستای کِسنَویهٔ [[یزد]] به دنیا آمد.<ref>امین، اعیان‌الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> پدرش سید عبدالعظیم کشاورز بود. نسب وی به [[سادات طباطبایی]] و [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]] می‌رسد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> درباره سال تولد سید محمدکاظم اختلافاتی وجود دارد: آقا بزرگ تهرانی نوشته او در سال ۱۲۵۳ق به دنیا آمده،<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اَعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق/۲۰۰۹م، ج۱۷، ص۷۱.</ref> در اعیان‌الشیعه، سال ۱۲۴۷ق ذکر شده است<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> و [[علی دوانی]] در کتاب [[نهضت روحانیون ایران (کتاب)|نهضت روحانیون ایران]]، به نقل از خانواده او، سال ۱۲۴۸ق را ذکر کرده است.<ref>بذرافشان، سید محمدکاظم یزدی: فقیه دوراندیش، ۱۳۷۶ش، ص۲۳.</ref>
سید محمدکاظم یزدی در روستای کِسنَویهٔ [[یزد]] به دنیا آمد.<ref>امین، اعیان‌الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> پدرش سید عبدالعظیم کشاورز بود. نسب وی به [[سادات طباطبایی]] و [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]] می‌رسد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> درباره سال تولد سید محمدکاظم اختلافاتی وجود دارد: در اعیان‌الشیعه، سال ۱۲۴۷ق ذکر شده است<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> و [[علی دوانی]] در کتاب [[نهضت روحانیون ایران (کتاب)|نهضت روحانیون ایران]]، به نقل از خانواده او، سال ۱۲۴۸ق را بیان کرده است.<ref>بذرافشان، سید محمدکاظم یزدی: فقیه دوراندیش، ۱۳۷۶ش، ص۲۳.</ref>


سید محمد کاظم، در [[۲۸ رجب]] ۱۳۳۷ق (۱۲۹۸ش) بر اثر ذاتُ‌الرّیه، درگذشت و در [[مسجد عمران بن شاهین (نجف)|مسجد عمران بن شاهین]] در [[حرم امام علی(ع)]] [[دفن]] شد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۴۸.</ref> در رحلتش در [[عراق]] [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] ماتم گرفتند و در [[ایران]]، احمدشاه نیز در مجلس ختمش حاضر شد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> [[سید عبدالعزیز طباطبایی یزدی]] (۱۳۰۸-۱۳۷۴ش) کتاب‌شناس و نسخه‌شناس، نوه او است.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۷۰ش، ج۹، ص۲۳۱.</ref>  
سید محمد کاظم، در [[۲۸ رجب]] ۱۳۳۷ق (۱۲۹۸ش) بر اثر ذاتُ‌الرّیه، درگذشت و در [[مسجد عمران بن شاهین (نجف)|مسجد عمران بن شاهین]] در [[حرم امام علی(ع)]] [[دفن]] شد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۱۰، ص۴۸.</ref> در رحلتش، در [[عراق]]، [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]] ماتم گرفتند و در [[ایران]]، احمدشاه نیز در مجلس ختمش حاضر شد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> [[سید عبدالعزیز طباطبایی یزدی]] (۱۳۰۸-۱۳۷۴ش) کتاب‌شناس و نسخه‌شناس، نوه او است.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۷۰ش، ج۹، ص۲۳۱.</ref>  


[[پرونده:نمای داخلی مسجد عمران بن شاهین.jpg|250px|بندانگشتی| [[مسجد عمران بن شاهین]] که روبروی آن صحن [[حرم امام علی(ع)]] و سمت راست آن مقبره سید یزدی قرار دارد.]]
[[پرونده:نمای داخلی مسجد عمران بن شاهین.jpg|250px|بندانگشتی| [[مسجد عمران بن شاهین]] که روبروی آن صحن [[حرم امام علی(ع)]] و سمت راست آن مقبره سید یزدی قرار دارد.]]
خط ۴۸: خط ۴۸:
سید محمدکاظم تا مدتی کشاورزی می‌کرد؛ اما بعدها به تحصیل علم روی آورد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> او آموختن مقدمات دروس حوزوی را از سال ۱۲۵۶ق در مدرسه محسنیه یا دومنار یزد آغاز کرد.<ref>موسوی درودی، «زندگی‌نامه مختصر و سال‌شمار فعالیت‌های علمی…»، ۱۳۹۶ش، ص۱۹۷.</ref> چهار سال بعد برای ادامه تحصیل، به [[مشهد]] رفت و دروس «سطحِ» حوزه و نیز هیئت و نجوم و ریاضی را فراگرفت. در سال ۱۲۶۵ق هم به [[اصفهان]] مهاجرت کرد<ref>موسوی درودی، «زندگی‌نامه مختصر و سال‌شمار فعالیت‌های علمی…»، ۱۳۹۶ش، ص۱۹۷.</ref> و در [[مدرسه صدر بازار|مدرسه صدر]] اقامت گزید و در درس [[محمدباقر آقا نجفی اصفهانی|شیخ محمدباقر نجفی]] حاضر شد تا از او [[اجازه اجتهاد]] گرفت.<ref>صدر، تکملة اَمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۴۷۴</ref>
سید محمدکاظم تا مدتی کشاورزی می‌کرد؛ اما بعدها به تحصیل علم روی آورد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref> او آموختن مقدمات دروس حوزوی را از سال ۱۲۵۶ق در مدرسه محسنیه یا دومنار یزد آغاز کرد.<ref>موسوی درودی، «زندگی‌نامه مختصر و سال‌شمار فعالیت‌های علمی…»، ۱۳۹۶ش، ص۱۹۷.</ref> چهار سال بعد برای ادامه تحصیل، به [[مشهد]] رفت و دروس «سطحِ» حوزه و نیز هیئت و نجوم و ریاضی را فراگرفت. در سال ۱۲۶۵ق هم به [[اصفهان]] مهاجرت کرد<ref>موسوی درودی، «زندگی‌نامه مختصر و سال‌شمار فعالیت‌های علمی…»، ۱۳۹۶ش، ص۱۹۷.</ref> و در [[مدرسه صدر بازار|مدرسه صدر]] اقامت گزید و در درس [[محمدباقر آقا نجفی اصفهانی|شیخ محمدباقر نجفی]] حاضر شد تا از او [[اجازه اجتهاد]] گرفت.<ref>صدر، تکملة اَمل الآمل، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۴۷۴</ref>


او در سال ۱۲۸۱ق، با اجازه و معرفی [[محمدباقر آقا نجفی اصفهانی|محمدباقر نجفی اصفهانی]] به نجف رفت.<ref>موسوی درودی، «زندگی‌نامه مختصر و سال‌شمار فعالیت‌های علمی…»، ۱۳۹۶ش، ص۱۹۷.</ref> و در [[مدرسه صدر نجف|مدرسه صدر]] نجف ساکن شد. ورود سید به نجف با وفات [[شیخ مرتضی انصاری]] و انتقال [[مرجع تقلید|مرجعیت]] به [[سید محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]] مصادف بود. او پس از مدتی، [[امام جماعت|امام‌جماعت]] صحن علوی شد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref>
در سال ۱۲۸۱ق، با اجازه و معرفی [[محمدباقر آقا نجفی اصفهانی|محمدباقر نجفی اصفهانی]] به نجف رفت.<ref>موسوی درودی، «زندگی‌نامه مختصر و سال‌شمار فعالیت‌های علمی…»، ۱۳۹۶ش، ص۱۹۷.</ref> و در [[مدرسه صدر نجف|مدرسه صدر]] نجف ساکن شد. ورود سید به نجف با وفات [[شیخ مرتضی انصاری]] و انتقال [[مرجع تقلید|مرجعیت]] به [[سید محمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]] مصادف بود. او پس از مدتی، [[امام جماعت|امام‌جماعت]] صحن علوی شد.<ref>امین، اعیان‌الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۴۳.</ref>


او پس از رفتن [[سید محمدحسن شیرازی|میرزاى شیرازى]] به [[سامرا]]، در نجف ماند و به تدریس علوم حوزوی پرداخت تا اینکه به مرجعیت رسید.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اَعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق/۲۰۰۹م، ج۱۷، ص۷۱.</ref>
سید کاظم پس از رفتن [[سید محمدحسن شیرازی|میرزاى شیرازى]] به [[سامرا]]، در نجف ماند و به تدریس علوم حوزوی پرداخت تا اینکه به مرجعیت رسید.<ref>آقابزرگ تهرانی، طبقات اَعلام الشیعة، ۱۴۳۰ق/۲۰۰۹م، ج۱۷، ص۷۱.</ref>


=== جایگاه علمی ===
=== جایگاه علمی ===
خط ۷۴: خط ۷۴:


=== شاگردان ===
=== شاگردان ===
تعداد شاگردان سید محمدکاظم یزدی، چنان‌که در مقالات کنگره بزرگداشت وی آمده، ۳۵۰ تن ذکر شده است؛ اما بنابر پژوهشی دیگر، شاگردان وی دست‌کم ۷۵۰ نفر بوده‌اند.<ref>سلیمانی بروجردی، «فهرستی از شاگردان صاحب عروه»، ص۲۴۱.</ref> برخی از شاگردان وی عبارت‌اند از:
تعداد شاگردان سید محمدکاظم یزدی، چنان‌که در مقالات کنگره بزرگداشت وی آمده، ۳۵۰ تن ذکر شده است؛<ref>سلیمانی بروجردی، «فهرستی از شاگردان صاحب عروه»، ص۲۴۱.</ref> اما بنابر پژوهشی دیگر، شاگردان وی دست‌کم ۷۵۰ نفر بوده‌اند.<ref>نگاه کنید به سلیمانی بروجردی، «فهرستی از شاگردان صاحب عروه»، ص۲۴۱.</ref> برخی از شاگردان وی عبارت‌اند از:
{{ستون|۳}}
{{ستون|۳}}
# [[محمدحسین کاشف‌الغطاء|شیخ محمدحسین کاشف الغطاء]]؛
# [[محمدحسین کاشف‌الغطاء]]؛
# [[محمدتقی بافقی]]؛
# [[محمدتقی بافقی]]؛
# [[آقا ضیاء عراقی]]؛
# [[آقا ضیاء عراقی]]؛
# [[سید محمدحسن قزوینی حائری]]؛
# [[میرزا مهدی آشتیانی]]؛
# [[سید عبدالحسین شرف‌الدین]]؛
# [[سید عبدالحسین شرف‌الدین]]؛
# [[سید حسین طباطبایی قمی|سید حسین قمی]]؛
# [[سید حسین طباطبایی قمی]]؛
# [[سید محمد حسینی همدانی]]؛
# [[سید محمد حسینی همدانی]]؛
# [[سید علی قاضی طباطبایی]]؛
# [[محمدحسن نویسی قمی|شیخ محمدحسن نویسی]]؛
# [[محمدحسن نویسی قمی|شیخ محمدحسن نویسی]]؛
# [[سید حسن مدرس]]؛
# [[سید حسن مدرس]]؛
# [[حسنعلی نخودکی اصفهانی]]؛
# [[حسنعلی نخودکی اصفهانی]]؛
# [[سید محمدتقی خوانساری]]؛
# [[سید محمدتقی خوانساری]]؛
# [[سید احمد خوانساری]]؛
# [[شیخ علی‌اکبر نهاوندی]]؛
# [[شیخ علی اکبر نهاوندی]]؛
# [[سید جمال‌الدین گلپایگانی]]؛
# [[سید جمال‌الدین گلپایگانی]]؛
# [[مصطفی مجتهد تبریزی]].<ref>مدرس تبریزی، ریحانة‌الادب، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۱۷۸–۱۷۹.</ref>
# [[مصطفی مجتهد تبریزی]]؛
# [[سید حسن امین|سید حسن امین عاملی]]
# [[سید محسن امین]]؛
# [[سید محمد حجت کوه‌کمری]]
# [[سید محمد حجت کوه‌کمری]]؛
# [[آقابزرگ تهرانی|محمدمحسن آقابزرگ تهرانی]]
# [[آقابزرگ تهرانی]].<ref>سلیمانی بروجردی، «فهرستی از شاگردان صاحب عروه»، ص۲۴۳-۲۶۴.</ref>{{پایان}}
{{پایان}}


برخی [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری]] و [[سید حسین طباطبایی بروجردی|سید حسین بروجردی]] را از شاگردان سید کاظم یزدی شمرده‌اند؛ اما به عقیده [[سید موسی شبیری زنجانی|سید موسی شبیری]] این مطلب اشتباه است و این‌دو از شاگردان [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] بودند.<ref>شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۳۸۷.</ref>
برخی [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم حائری]] و [[سید حسین طباطبایی بروجردی|سید حسین بروجردی]] را از شاگردان سید کاظم یزدی شمرده‌اند؛ اما به عقیده [[سید موسی شبیری زنجانی|سید موسی شبیری]] این مطلب اشتباه است و این‌دو از شاگردان [[محمدکاظم خراسانی|آخوند خراسانی]] بودند.<ref>شبیری زنجانی، جرعه‌ای از دریا، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۳۸۷.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۰۹۹

ویرایش