حریم خصوصی: تفاوت میان نسخه‌ها

به باور پژوهشگران مسلمان، اگرچه واژه حریم خصوصی در متون دینی ذکر نشده<ref>سرافرازی، نگرش فقهی حقوقی بر حریم‌های خصوصی، ۱۳۹۱ش، ص۴۳.</ref> و بخشی مدون و مستقل در منابع فقهی به آن اختصاص داده نشده است؛ ولی مصادیق حریم خصوصی از جمله مسکن، اموال، اسرار، اطلاعات شخصی و خانوادگی، ارتباطات و آبروی اشخاص در آموزه‌های دینی و در ابواب مختلف فقهی محترم شمرده شده‌اند.<ref>شهباز قهفرخی، «حریم خصوصی فیزکی افراد در آیینه فقه امامیه و حقوق ایران»،‌ ص۵۶؛ قنواتی و جاور، «حریم خصوصی؛ حق یا حکم»، ص۸-۹.</ref> بر این اساس، آموزه‌ها، احکام و قواعدی همچون نهی از [[تجسس]] در امور شخصی و اطلاعات دیگران،<ref>سوره حجرات، آیه ۱۲؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۲، ص۲۵۲.</ref> تلقی آبروی مؤمن به مثابه خون او،<ref>هاشمی خویی و دیگران، منهاج البراعة فی شرح نهج‌البلاغه، ۱۴۰۰ق، ج۸، ص۳۸۴؛ الدینوری، فیض الباری علی البخاری، ۱۴۲۹ق، ص۴۱۱.</ref> حرمت اهانت به مؤمن، [[غیبت|حرمت غیبت]]،<ref>انصاری، المکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۴۲.</ref> [[حرمت اکل مال به باطل]]، [[اصل برائت]]، تقبیح سوءظن، [[اشاعه فحشا|منع اشاعه فحشا]]،<ref>سوره نور، آیه ۱۹.</ref> ممنوعیت ورود به منازل بدون اجازه،<ref>سوره نور، آیه ۲۷-۲۸.</ref> نهی از افشای اسرار،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۲۶.</ref> و عدم ضمان در برابر جنایت بر ناقضِ حریم خصوصی<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref> از جلوه‌های حمایت شریعت اسلامی از حریم خصوصی افراد دانسته شده است.<ref>سرافرازی، نگرش فقهی حقوقی بر حریم‌های خصوصی، ۱۳۹۱ش، ص۴۳-۴۴؛ قنواتی و جاور، «حریم خصوصی؛ حق یا حکم»، ص۸-۹.</ref>