Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۱۹۵
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حَبْلُالله''' بهمعنای ریسمان الهی، تعبیری قرآنی است که در [[آیه اعتصام|آیه اِعتصام]] بهکار رفته است. [[خدا]] در این آیه به [[مسلمان|مسلمانان]] فرمان میدهد که همگی به حبلالله چنگ بزنند و پراکنده و گروهگروه نشوند.<ref>سوره آلعمران، آیه ۱۰۳.</ref> | '''حَبْلُالله''' بهمعنای ریسمان الهی، تعبیری قرآنی است که در [[آیه اعتصام|آیه اِعتصام]] بهکار رفته است. [[خدا]] در این آیه به [[مسلمان|مسلمانان]] فرمان میدهد که همگی به حبلالله چنگ بزنند و پراکنده و گروهگروه نشوند.<ref>سوره آلعمران، آیه ۱۰۳.</ref> | ||
مفسران درباره مصداق حبلالله، نظرات مختلفی دارند. در [[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشی]] (درگذشت: ۳۲۰ق) روایاتی نقل شده که [[اهلبیت(ع)|آل محمد]] یا [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] را مصداق آن معرفی کردهاند.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۹۴.</ref> در [[الدر المنثور (کتاب)|تفسیر الدُرُّ المَنْثور]] اثر سیوطی (درگذشت: ۹۱۱ق) از عالمان اهلسنت نیز روایاتی نقل شده که بر اساس آنها، جماعت، قرآن و عترت پیامبر، عهد و طاعت خدا، جزو مصادیق حبلالله هستند.<ref>سیوطی، الدر المنثور، دارالفکر، ج۲، ص۲۸۴-۲۸۸.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نیز معتقد است منظور از حبلالله در [[آیه اعتصام|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ | مفسران درباره مصداق حبلالله، نظرات مختلفی دارند. در [[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشی]] (درگذشت: ۳۲۰ق) روایاتی نقل شده که [[اهلبیت(ع)|آل محمد]] یا [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] را مصداق آن معرفی کردهاند.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۹۴.</ref> در [[الدر المنثور (کتاب)|تفسیر الدُرُّ المَنْثور]] اثر سیوطی (درگذشت: ۹۱۱ق) از عالمان اهلسنت نیز روایاتی نقل شده که بر اساس آنها، جماعت، قرآن و عترت پیامبر، عهد و طاعت خدا، جزو مصادیق حبلالله هستند.<ref>سیوطی، الدر المنثور، دارالفکر، ج۲، ص۲۸۴-۲۸۸.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نیز معتقد است منظور از حبلالله در [[آیه اعتصام|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا]]، قرآن و پیامبر(ص) است. همچنین او منظور از عبارت «و مَنْ یعْتَصم بالله» در [[آیه ۱۰۱ سوره آلعمران]] را نیز تمسک به آیات الهی و به پیامبر(ص) ([[قرآن|کتاب]] و [[سنت]]) دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۳۶۹.</ref> در [[تفسیر المنار (کتاب)|تفسیر المنار]] از تفاسیر اهلسنت، حبلالله به [[امر به معروف و نهی از منکر]] تفسیر شده است.<ref>رشیدرضا، تفسیر القرآن الحکیم، ۱۹۹۰م، ج۴، ص۳۹.</ref> | ||
بهگفته [[فضل بن حسن طبرسی|فَضل بن حسن طَبْرِسی]] (درگذشت: ۵۴۸ق) مفسران درباره حبلالله نظرات مختلفی دارند. برخی آن را [[قرآن]]، برخی دیگر [[اسلام|دین اسلام]] و برخی روایات آن را اهلبیت پیامبر میداند. طبرسی حمل آن بر همه موارد را بهتر دانسته است. او برای تأیید این نظر به [[حدیث ثقلین]] استناد کرده است که در آن، [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)]] به عنوان دو حبل معرفی شدهاند. در نقل او به جای [[ثقلین]] از تعبیر حبلین{{یاد| | بهگفته [[فضل بن حسن طبرسی|فَضل بن حسن طَبْرِسی]] (درگذشت: ۵۴۸ق) مفسران درباره حبلالله نظرات مختلفی دارند. برخی آن را [[قرآن]]، برخی دیگر [[اسلام|دین اسلام]] و برخی روایات آن را اهلبیت پیامبر میداند. طبرسی حمل آن بر همه موارد را بهتر دانسته است. او برای تأیید این نظر به [[حدیث ثقلین]] استناد کرده است که در آن، [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)]] به عنوان دو حبل معرفی شدهاند. در نقل او به جای [[ثقلین]] از تعبیر حبلین{{یاد|«إنی قد ترکت فیکم حبلین إن أخذتم بهما لن تضلوا بعدی أحدهما أکبر من الآخر کتاب الله حبل ممدود من السماء إلی الأرض و عترتی أهل بیتی ألا و إنهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض» من در میان شما دو ریسمان(دو راه برای هدایت) گذاشتهام که تا وقتی به آنها چنگ آویزید هرگز پس از من گمراه نمیشوید و یکی از آن دو بزرگتر(و جایگاهش برتر) از دیگری است: کتاب خدا که ریسمانی است از آسمان به زمین کشیده و عترت و خاندان من. بدانید که این دو هرگز از هم جدا نمیشوند تا کنار [[حوض کوثر|حوض]] نزد من آیند.(طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۲، ص۸۰۵.)}} استفاده شده است.<ref> طبرسی، مجمع البیان، دارالمعرفه، ج۲، ص۸۰۵.</ref> | ||
بهگفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]]، احتمالات مطرحشده برای حبلالله اختلافی با یکدیگر ندارند، چرا که منظور از ریسمان الهی هر گونه وسیله ارتباطی با خداوند است. این ارتباط ممکن است با [[قرآن]]، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، [[اهلبیت(ع)]] و چیزهای دیگری محقق شود.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۲۹.</ref> او همچنین معتقد است حبلالله به این مسئله اشاره دارد که انسان برای نجات از | بهگفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]]، احتمالات مطرحشده برای حبلالله اختلافی با یکدیگر ندارند، چرا که منظور از ریسمان الهی هر گونه وسیله ارتباطی با خداوند است. این ارتباط ممکن است با [[قرآن]]، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]]، [[اهلبیت(ع)]] و چیزهای دیگری محقق شود.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۲۹.</ref> او همچنین معتقد است حبلالله به این مسئله اشاره دارد که انسان برای نجات از تاریکی جهل و نادانی به راهنما یا ریسمانی نیاز دارد که با چنگزدن به آن از چاه [[غفلت]] بیرون بیاید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۲.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* رشیدرضا، محمد، | * رشیدرضا، محمد، تفسیر القرآن الحکیم (تفسیر المنار)، الهیئة المصریة العامة للکتاب، ۱۹۹۰م. | ||
* سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر، الدرالمنثور، بیروت، دارالفکر، بیتا. | * سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر، الدرالمنثور، بیروت، دارالفکر، بیتا. | ||
* طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، الطبعة الثالثه، ۱۳۹۳ق. | * طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، الطبعة الثالثه، ۱۳۹۳ق. | ||
* طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر | * طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، دار المعرفة، بیتا. | ||
* عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر | * عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، تصحیح سید هاشم رسولی محلاتی، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، ۱۳۸۰ق. | ||
* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴–۱۳۷۳ش. | * مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴–۱۳۷۳ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} |