آیه زکات: تفاوت میان نسخه‌ها

در بیان مصارف زکات، چهار مورد نخست با حرف «لام» و چهار مورد دوم با حرف «فی» ذکر شده است. از دیدگاه [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] دلیل آن این است که چهار مورد نخست مالک سهم زکات می‌شوند، ازاین‌رو، درباره آنها «لام» ملکیت به کار رفته است؛ اما چهار مورد دوم چیزی را مالک نمی‌شوند؛ بلکه زکات در مصالح مرتبط با آنها مصرف می‌شود، ازاین‌رو، درباره آنها «فی» به کار رفته است.

==نام‌گذاری==

[[آیه]] ۶۰ [[سوره توبه]] را آیه زکات نامیده‌اند؛<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به : طوسی، الخلاف،‌ ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۷؛ محقق حلی، المعتبر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۷۷ و ۶۳۲؛ فخر رازی، تفسیر کبیر،‌ ۱۴۲۰ق، ج۲۰، ص۳۲۸.</ref> زیرا در این آیه موارد مصرف [[زکات]] مشخص شده است.<ref>سرمدی،‌ «آیه زکات»، ص۱۰۱؛ معینی، «آیه زکات»، ص۹۰.</ref> زکات به‌معنای وجوب پرداخت اندازه معینی از اموال خاص است که به حد نصابی خاص رسیده باشد.<ref>نجفی،‌ جواهر الکلام، بیروت، ج۱۵، ص۲و۳.</ref>