عالم ذر: تفاوت میان نسخه‌ها
←میثاق حقیقی
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
===میثاق حقیقی=== | ===میثاق حقیقی=== | ||
[[:رده:محدثان|محدثان]] اسلامی براساس فهم برخی از [[حدیث|روایات]]، بر این باورند که خداوند به هنگام آفرینش [[حضرت آدم (ع)]]، تمام فرزندان آینده او را به صورت موجوداتِ ریز درآورد و به آنان گفت: "اَلستُ بربّکم" آنان گفتند "بلی" سپس همگی را به صُلب و پشت آدم بازگردانید. آنان هنگام خطاب الهی دارای عقل و شعور کافی بودند و سخن خدا را شنیدند و پاسخ او را گفتند. این پیمان به این خاطر از آنان گرفته شد که راه عذر در [[قیامت|روز رستاخیز]] را روی آنان ببندد.<ref>طبرسی، مجمع‌البیان، ج۵، ص۳۹۰؛ فخر رازی، تفسیر کبیر</ref> | [[:رده:محدثان|محدثان]] اسلامی براساس فهم برخی از [[حدیث|روایات]]، بر این باورند که خداوند به هنگام آفرینش [[حضرت آدم (ع)]]، تمام فرزندان آینده او را به صورت موجوداتِ ریز درآورد و به آنان گفت: "اَلستُ بربّکم" آنان گفتند "بلی" سپس همگی را به صُلب و پشت آدم بازگردانید. آنان هنگام خطاب الهی دارای عقل و شعور کافی بودند و سخن خدا را شنیدند و پاسخ او را گفتند. این پیمان به این خاطر از آنان گرفته شد که راه عذر در [[قیامت|روز رستاخیز]] را روی آنان ببندد.<ref>طبرسی، مجمع‌البیان، ج۵، ص۳۹۰؛ فخر رازی، تفسیر کبیر</ref>{{یاد| در برخی روایات ذر را به معنای موجوداتی در شکل و هیئت مورچه‌های سیاه و سفید برشمرده که مورچه‌های سفید اصحاب الیمین و بهشتی و مورچه‌های سیاه اصحاب شمال و دوزخی هستند. <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۲۷۰.</ref>}} | ||
بیشتر دانشمندانی که گرایش تفسیر [[قرآن]] به روایات دارند، در تفسیر آیه میثاق نیز به روایات ناظر به آن توجه کرده‌اند؛ روایاتی که دلالت دارند بر اینکه همه انسان‌ها در عالم ذر از پشت آدم به صورت ذراتی بیرون آمدند و [[خداوند]] بر [[ربوبیت]] خود از ایشان پیمان گرفت.<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۸؛ کوفی، تفسیر فرات کوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۴۵؛ بحرانی، البرهان،الناشر: مؤسسة البعثة، ج۲، ص۶۰۵-۶۱۵</ref> | بیشتر دانشمندانی که گرایش تفسیر [[قرآن]] به روایات دارند، در تفسیر آیه میثاق نیز به روایات ناظر به آن توجه کرده‌اند؛ روایاتی که دلالت دارند بر اینکه همه انسان‌ها در عالم ذر از پشت آدم به صورت ذراتی بیرون آمدند و [[خداوند]] بر [[ربوبیت]] خود از ایشان پیمان گرفت.<ref>قمی، تفسیر قمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۴۸؛ کوفی، تفسیر فرات کوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۴۵؛ بحرانی، البرهان،الناشر: مؤسسة البعثة، ج۲، ص۶۰۵-۶۱۵</ref> | ||