بعثت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بِعثَت''' برگزیده‌شدن [[حضرت محمد(ص)]] به [[نبوت|پیامبری]] و آغاز رسالت اوست که بنابر مشهور، در [[۲۷ رجب]] سال چهلم [[عام الفیل]] روی داده است. از این‌رو در فرهنگ شیعی، ۲۷ رجب به‌عنوان «عید مبعث» گرامی داشته می‌شود. بعثت پیامبر سرآغاز [[اسلام|دین اسلام]] و مقدمه برچیده‌شدن بت‌پرستی از [[حجاز]] بود.

بعثت به معنای برگزیدن فردی به [[پیامبری]] از سوی خدا و آغاز دوره نبوتش است. هرچند بعثت درباره برگزیدن همه پیامبران به نبوت کاربرد دارد اما از آن برگزیدن حضرت محمد به پیامبری به ذهن متبادر می‌شود.<ref>نگاه کنید به: مطیع، «بعثت»، ص۷۹-۲۸۰.</ref> از این‌رو در فرهنگ اسلامی، روز مبعث به روزی گفته می‌شود که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] به رسالت مبعوث شده است.<ref> همایی، «مبعث بعثت رسول اکرم(ص)»، ص۴۴.</ref> بعثت در لغت به معنای برانگیختن است<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ش، ج۱، ص۲۹۶.</ref> همچنین به معنای ارسال<ref>فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۱۲.</ref> و روانه کردن نیز آمده است.<ref>راغب اصفهانی، معجم مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۱۳۲-۱۳۳.</ref>

بعثت در [[قرآن کریم]]، به معنای برانگیختن و فرستادن [[پیامبران]] برای هدایت مردم<ref>سوره بقره، آیه ۲۱۳؛ سوره نحل، آیه ۳۶؛ سوره اسراء، آیه ۱۷.</ref> و نیز [[حشر]] مردگان به کار رفته است.<ref>سوره یس، آیه ۵۲؛ سوره بقره، آیه ۵۶؛ سوره حج، آیه۷.</ref> در قرآن کریم از بعثت پیامبر(ص) تعبیر به منت شده است. {{یادداشت| لَقَدْ مَنَّ اللهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ إِذْ بَعَثَ فِيهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ترجمه:خداوند بر مؤمنان منت نهاد [= نعمت بزرگی بخشید] هنگامی که در میان آنها، پیامبری از خودشان برانگیخت؛ که آیات او را بر آنها بخواند، و آنها را پاک کند و کتاب و حکمت بیاموزد؛ هر چند پیش از آن، در گمراهی آشکاری بودند. آل عمران ۱۶۴}} منّت از ریشه «مَنّ»، به معناى سنگى است كه براى وزن كردن اجسام به كار مى‌رود و اعطاكردن هر نعمت سنگين و گرانبهايى را منّت گويند. وبعثت پیامبر(ص) به واسطه آثار وبرکات فراوانی که دارد نیز منت یعنی نعمتی بسیار بزرگ معرفی شده است.<ref>المصطفوي، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، ج۱۱، ص۱۸۲،  ناشر: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ اول، تهران ۱۳۶۸ش.</ref>

بعثت پیامبر اکرم(ص) بنابر مشهور در ۴۰ سالگی و بنا به قولی، در ۴۳ سالگی حضرت محمد(ص) رخ داده است.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج۲، ص۲۲؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۴۶.</ref>  

طبق گفته مورخان، بعثت چهل سال پس از [[عام الفیل]] و بیستمین سال حکومت [[خسرو پرویز]] بر [[ایران]] روی داده است. برخی از منابع ۱۷ یا [[۱۸ رمضان]]، یا یکی از روزهای [[ربیع الاول]] را روز بعثت دانسته‌اند،<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، [۱۳۸۳ق]، ج۱، ص۳۸۵؛ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۱۵؛ طبری، تاریخ الطبری، ج۲، ص۲۹۳.</ref> و قول مشهور در میان [[شیعه|شیعیان]] [[۲۷ رجب]] است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۳۶۳ش، ص۱۸، ص۱۹۰؛ عاملی، الصحيح من سیرة النبی الأعظم، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۲۹۰.</ref> پیامبر در [[غار حرا]] به نبوت رسید.

{{جعبه نقل قول| عنوان = | نقل‌قول = [[عبدالحسین زرین‌کوب]]:{{-}}'''«در پایان روزگار ساسانیان که ایران و بیزانس دو دولت بزرگ آن روز جهان، آخرین رمق خود را ... از دست داده بودند ... در سرزمین حجاز که تقریبا فراموش عالمی بود نیروی تازه‌یی پدید آمد که بزودی بالید و بر کشید و دیری نپایید که طومار قدرتهای بزرگ جهان را درهم نوشت.»'''<ref>زرین‌کوب،‌ بامداد اسلام، ۱۳۶۹ش، ۹.</ref>|تاریخ بایگانی| منبع = | تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = 14px|رنگ پس‌زمینه =#FFF9E7| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}

البته روایات دیگری وجود دارد که پیامبر(ص) را ناآشنا به فضای [[وحی]] و ارتباط با فرشتگان معرفی می‌کند: نگاه ناباورانه پیامبر(ص) به حادثه [[وحی]] و ترس از پریشان خاطری یا [[جن]] زدگی، مشورت با [[خدیجه]] و تأییدگرفتن از [[ورقة بن نوفل]] به عنوان شاهد پیامبری او و آرام شدن حضرت با دلداری وی، مضامین این دسته از روایات است<ref>ابن هشام، السیره النبویه، ج۱، ص۲۳۸؛ یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۱۷؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۲۹۹</ref> این دسته از روایات با سیر رشد و فضای تربیتی حاکم بر پیامبر(ص) و بصیرت و بینش او نسبت به وظیفه سنگین رسالت، ناسازگار دانسته شده است.<ref>مرتضی عاملی، الصحیح، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۲۹۸-۳۰۲؛ سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۵ش، ص۲۲۳-۲۲۵.</ref>

در فرهنگ [[شیعی]] ۲۷ رجب به عنوان عید مبعث شناخته می‌شود و جشن‌هایی به همین مناسبت برگزار می‌گردد. این روز در [[ایران]] و برخی از مناطق [[عراق]]<ref>[http://www.alshuhadaa.com/readtxt7186.htm النجف تعطّل الدوام الیوم بمناسبة المبعث النبوی]، سایت مؤسسة الشهداء.</ref> تعطیل رسمی است.  

{| class="wikitable" style="width: 100%; background:#F6F9FF; font-size:100%; border:9px; text-align: justify;"

|-

|-

|

*[[غسل]] کردن

*[[زیارت امیرالمومنین(ع)]]

*خواندن دوازده رکعت نماز که در هر رکعت سوره‌های [[سوره حمد|حمد]]، [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره ناس|ناس]] را یکبار و نیز [[سوره اخلاص|اخلاص]] چهار بار خوانده می‌شود و بعد از اتمام نماز، گفته شود: "لا اله الا الله والله اکبر الحمدلله وسبحان الله ولا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم"<ref>قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۲۴۸-۲۵۳.</ref>

|روز بیست و هفتم

|

|}

{{شعر}}{{ب|ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد|

دل رمیده ما را رفیق و مونس شد}}

{{ب|نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت|

به غمزه مسئله آموز صد مُدرّس شد}}{{پایان شعر}} <ref>دیوان حافظ‍،  ۱۳۸۷ش، ص۱۶۷.</ref>

{{شعر}}{{ب|آن شب سکوت خلوت غار حرا شکست|

{{ب|با خواندن نخوانده الفبا، طلسم جهل|

در سرزمین رکن و مقام عصا شکست}} {{پایان شعر}}

{{شعر}}{{ب|بشر رسید به آیین راستین امشب|

خدا نمود برون، دست از آستین امشب}}

*تاریخ اسلام: عرصه‌ی دگراندیشی و گفت‌وگو (عصر بعثت). این کتاب نوشته حسین علیزاده و عبدالمجید معادیخواه  در سال ۱۳۷۸ش منتشر گردید. کتاب با محوریت شرح رویدادهای مهم تاریخ اسلام و عصر بعثت با استناد به منابع تاریخی به منظور فراهم ساختن زمینه آشنایی مخاطب با زندگی پر فراز و فرود [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] است.

{{پانوشت}}

{{یادداشت‌ها}}

{{منابع}}

* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند.

{{پایان}}

{{اسلام}}