Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| آیات مرتبط =[[آیه ۶ سوره کهف]]، [[آیه ۳ سوره شعراء]]، [[آیه ۸ سوره فاطر]]، [[آیه ۶ سوره فصلت]]. | | آیات مرتبط =[[آیه ۶ سوره کهف]]، [[آیه ۳ سوره شعراء]]، [[آیه ۸ سوره فاطر]]، [[آیه ۶ سوره فصلت]]. | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۱۲۸ سوره توبه''' به پنج ویژگی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] در ارتباط با مردم اشاره کرده است | '''آیه ۱۲۸ سوره توبه''' به پنج ویژگی [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] در ارتباط با مردم اشاره کرده است<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۲۹۶.</ref> که عبارتاند از: از جنس مردم بودن، ناراحتشدن از رنج دیگران، حریصبودن در خیرخواهی، رئوف و رحیم نسبت به مؤمنان. | ||
{{جعبه گفتگوی آیه|توبه|۱۲۸}} | {{جعبه گفتگوی آیه|توبه|۱۲۸}} | ||
'''ویژگی اول:''' در این آیه آمده که پیامبری از خودتان به سوی شما آمد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۶.</ref> مفسران گفتهاند مقصود این است که پیامبر(ص) همنوع انسانها و بشر است<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۴۱۱؛ کاشانی، منهج الصادقین، تهران، ج۴، ص۳۴۸؛ قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> و خود و اصل و نسبش شناخته شده است.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۸۶.</ref> برخی نیز مقصود از «پیامبری از خودتان» را عرببودن پیامبر(ص) ذکر کردهاند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۳۰؛ میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۲۴۰.</ref> که عدهای دیگر آن را تفسیر نادرستی دانستهاند.<ref>سبحانی، منشور جاوید، قم، ج۷، ص۳۶۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۶.</ref> | '''ویژگی اول:''' در این آیه آمده که پیامبری از خودتان به سوی شما آمد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۶.</ref> مفسران گفتهاند مقصود این است که پیامبر(ص) همنوع انسانها و بشر است<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۴۱۱؛ کاشانی، منهج الصادقین، تهران، ج۴، ص۳۴۸؛ قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> و خود و اصل و نسبش شناخته شده است.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۸۶.</ref> برخی نیز مقصود از «پیامبری از خودتان» را عرببودن پیامبر(ص) ذکر کردهاند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۳۰؛ میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۲۴۰.</ref> که عدهای دیگر آن را تفسیر نادرستی دانستهاند.<ref>سبحانی، منشور جاوید، قم، ج۷، ص۳۶۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۶.</ref> | ||
'''ویژگی دوم:''' از اوصاف دیگر پیامبر(ص) در | '''ویژگی دوم:''' از اوصاف دیگر پیامبر(ص) در آیه مذکور این است اگر ضرر و زیانی به مردم، [[مؤمن]] و غیرمؤمن،<ref>قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> برسد برای او سخت ناراحتکننده خواهد بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۷.</ref> به قولی دیگر، رنج،<ref>کاشفی، تفسیر حسینی (مواهب علیه)، کتابفروشی نور، ص۴۴۰.</ref> [[کفر]] و [[گناه]] آنها برای پیامبر(ص) سخت و دشوار خواهد بود.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ج۱۰، ص۸۷.</ref> از همین جهت پیامبر را غمخوار امت نامیدهاند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۵۲۹.</ref> در تفسیر این بخش از آیه گفته شده حضرت محمد(ص) پیامبری است که هرگاه موجودی در روی زمین، حتی اگر حیوانی باشد، دچار سختی شود بر او گران تمام میشود.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲۴.</ref> | ||
'''ویژگی سوم:''' مطابق این آیه، پیامبر را در خیرخواهی و نجات انسانها، چه مؤمن باشند و چه | '''ویژگی سوم:''' مطابق این آیه، پیامبر را در خیرخواهی و نجات انسانها، چه مؤمن باشند و چه غیرمؤمن، حریص دانستهاند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۴۱۱؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۳۰.</ref> مفسران ذیل این آیه گفتهاند پیامبر شیفته هدایت و سعادت انسانها بود و نسبت به همه مردم دلسوزی داشت.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲۴؛ قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> | ||
'''ویژگی چهارم و پنجم:''' از ویژگیهای پیامبر که در این آیه آمده، [[رئوف]] و رحیم بودن اوست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۷؛ مکارم شیرازی، گفتار معصومین(ع)، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۱۹.</ref> گفته شده رئوف اشاره به محبت و لطف مخصوص در مورد فرمانبرداران است، در حالی که [[رحیم]] اشاره به رحمت در مقابل گناهکاران دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۸.</ref> برخی نیز گفتهاند رئوف زیادی در رحمت است.<ref>قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> | '''ویژگی چهارم و پنجم:''' از ویژگیهای پیامبر که در این آیه آمده، [[رئوف]] و رحیم بودن اوست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۷؛ مکارم شیرازی، گفتار معصومین(ع)، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۱۹.</ref> گفته شده رئوف اشاره به محبت و لطف مخصوص در مورد فرمانبرداران است، در حالی که [[رحیم]] اشاره به رحمت در مقابل گناهکاران دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۸.</ref> برخی نیز گفتهاند رئوف زیادی در رحمت است.<ref>قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> از نظر برخی مفسران، خداوند جز بر پیامبر(ص)، بر هیچ یک از [[پیامبران]] دو نام از نامهای خویش (یعنی رئوف و رحیم) را اطلاق نکرده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۵۲۹؛ کاشفی، تفسیر حسینی (مواهب علیه)، کتابفروشی نور، ص۴۴۰.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} |