دعای جوشن کبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:SHARHE JOSHANE KABIR.jpgl.jpg|بندانگشتی|250px|کتاب شرح الأسماء، شرح دعاء الجوشن الکبیر؛ تألیف [[ملاهادی سبزواری]]]]

عالمان [[شیعه]] بر دعای جوشن کبیر شرح‌هایی نوشته‌اند،<ref> رک: آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۶۶-۶۷، ج۵، ص۲۸۷، ج۱۳، ص۲۴۷-۲۴۸.</ref> مشهورترین شرح، شرح [[ملا هادی سبزواری]] است. این شرح رنگ و بویی عرفانی و فلسفی دارد. سبزواری براساس بندهای دعا، به اشعار فارسی و عربی استشهاد کرده و برای مباحث لغوی به کتاب [[قاموس اللغه]] [[مجدالدین محمد فیروزآبادی|فیروزآبادی]] بسیار مراجعه کرده است. او همچنین در موارد مختلف به اقتضای بحث، مباحث فلسفی، عرفانی و کلامی را طرح کرده است.<ref>سبزواری، شرح الاسماء، ۱۳۷۵ش، ص۳۳.</ref> وی هم‌چنین برخی از فرازها را متفاوت شرح کرده به عنوان نمو نه در بند۷ «يَا كَاشِفَ الْبَلايَا» می‌گوید که «کشف» هم به معنای اظهار و آشکار ساختن است و هم به معنای برداشتن و در اینجا اولویت با معنای نخست است و در برابر دفعِ بلا است و این بلا که نصیب انسان می‌شود نشانه دوستی و ولای خداست  چنان‌چه در [[دعا]] خداوند را در برابر بلا حمد می‌کنیم همان گونه که به خاظر نعمت‌هایش او را شکر می‌گزاریم (نَحمَدك على بلائك كما نَشكُرك على آلائك) و نیز می‌تواند «کاشف البلا» به معنای پرده‌بردای از بلا باشد تا انسان بفهمد که این بلا عینِ رحمت است. سبزواری برای تأیید به اشعاری از [[مولوی]] استشهاد کرده که می‌گوید:{{شعر}}{{ب|هر بلا كز دوست آيد رحمت است| آن بلا را بر دلم صد منت است }}{{ب| ای بلاهاى تو آرامِ دلم | حاصل از درد تو شد كامِ دلم| نالم و ترسم كه او باور كند| و زترحم جور را كمتر كند}}{{پایان شعر}}<ref>سبزواری، شرح الاسماء الحسنی، ج۱، ص۵۶.</ref>

{{متن دعای جوشن کبیر}}