دعای حزین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دُعای حَزین'''، مناجاتی است منسوب به [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] که خواندن آن بعد از [[نماز شب]] توصیه می‌شود.<ref>مفاتیح، بخش ملحقات، در ذکر نمازهای مستحبی، ص۸۷۳.</ref> در این [[مناجات]]، مفاهیمی همچون ندامت از بدکاری و [[گناه|گناهکاری]] خود در برابر بخشندگی و بزرگواری خداوند، هراس از تنهایی پس از مرگ و درخواست بخشش از خداوند به چشم می‌خورد.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۰.</ref> پژوهشگران معتقدند مضامین این دعای حزن‌آلود بازتاب‌دهندۀ برخی از مفاهیم بنیادین در جهان‌بینی [[شیعه]]، همچون حزن و رنج انسان، تنهایی و قطع امید از دیگر انسان‌ها و پناهجویی به خداوند است.<ref>مهروش، «حزن، دعا»، ص۴۴۲.</ref>

[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] (درگذشت: [[سال ۵۴۸ هجری قمری|۵۴۸ق]]) در [[مکارم الاخلاق (کتاب)|مکارم‌الاخلاق]] نقل کرده است که امام سجاد(ع) این [[دعا]] را بعد از نماز شب می‌خواندند،<ref>طبرسی، مکارم‌الاخلاق، ۱۳۷۹ش، ص۲۹۵.</ref> اما [[شیخ طوسی]] (درگذشت: [[سال ۴۶۰ هجری قمری|۴۶۰ق]]) در [[مصباح المتهجد (کتاب)|مصباح المتهجد]] سخنی از انتساب این دعا به امام سجاد(ع) نگفته است.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۰.</ref> این دعا در [[صحیفه سجادیه|صحیفۀ سجادیه]] نیامده است و به گفتۀ پژوهشگران، در هیچ یک از [[مستدرک‌نویسی|مستدرک‌های]] صحیفه سجادیه که پیش از [[قرن چهاردهم هجری شمسی|قرن چهاردهم شمسی]] نگاشته شده‌اند نیز ذکر نگردیده است.<ref>مهروش، «حزن، دعا»، ص۴۴۲.</ref>  

[[شیخ بهائی|شیخ بهایی]] در [[مفتاح الفلاح (کتاب)|مفتاح الفلاح]] این دعا را ضمن آداب [[نماز وتر]] آورده و بخشهایی از آن را شرح داده است.<ref>شیخ بهایی، مفتاح الفلاح، ۱۴۱۵ش، ص۷۰۱.</ref> سید عباس شوشتری لکهنویی فقیه هندی،  (درگذشت: [[سال ۱۳۰۶ هجری قمری|۱۳۰۶ق]]) نیز در اشعار خود مناجاتی برگرفته از این دعا آورده است<ref> نوشاهی، کتابشناسی آثار شبه‌قاره، ۱۳۹۱ش، ج۳، ص۱۹۶۵.</ref>