پرش به محتوا

آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[اسفند]]|روز=[[۱۹]]|سال=[[۱۴۰۲]]|کاربر=P.motahari  }}{{جعبه اطلاعات آیه
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[اسفند]]|روز=[[۱۹]]|سال=[[۱۴۰۲]]|کاربر=P.motahari  }}
{{جعبه اطلاعات آیه
| عنوان          =آیه سیف
| عنوان          =آیه سیف
| تصویر          =تصویر آیه سیف.png
| تصویر          =تصویر آیه سیف.png
خط ۲۳: خط ۲۴:


==شناخت آیه==
==شناخت آیه==
آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. مطابق این آیه گفته شده که در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داده شده که پس از مهلتی چهارماهه برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] از کشتن، اسارت و محاصره‌کردن داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref>  
آیه سیف یا قتال پنجمین آیه [[سوره توبه]] است. مطابق این آیه گفته‌اند در [[سال ۹ هجری قمری|سال نهم هجری]] به مسلمانان فرمان داده شد که پس از مهلتی چهارماهه، برخوردی سخت با [[شرک|مشرکان]] مانند کشتن، اسارت و محاصره‌کردن داشته باشند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۲.</ref>  


بنا بر این آیه اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدت تعیین‌شده، اسلام بیاورند و [[شعائر اسلامی]] را که مهم‌ترین آنها نماز و زکات است را برپا دارند، در امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲.</ref> بیان اقامه نماز و دادن زکات در آیه را نشانه‌ای برای توبه و ایمان دانسته‌اند.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۷۱.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، مفسر قرآن دربارهٔ این آیه گفته که ظاهر آیه این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره کردن، اسیرساختن و کشتن» به صورت یک امر تخییری نیست، بلکه با در نظر گرفتن شرایط زمان، مکان و اشخاص مورد نظر، باید هر یک از این امور که مناسب است، عملی گردد‏.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۹۲.</ref>
بنا بر این آیه اگر مشرکان پیش از سپری شدن مدت تعیین‌شده، اسلام بیاورند و [[شعائر اسلامی]] را که مهم‌ترین آنها نماز و زکات است برپا دارند، در امان خواهند بود و بدون تفاوت، از تمام آنچه مسلمانان برخوردارند، برخوردار خواهند شد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲.</ref> بیان اقامه نماز و دادن زکات در آیه را نشانه‌ای برای توبه و ایمان دانسته‌اند.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۷۱.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، مفسر قرآن گفته ظاهر آیه این است که چهار موضوع «بستن راه‌ها، محاصره‌، اسیرکردن و کشتن» اموری اختیاری نیست؛ بلکه با در نظر گرفتن شرایط زمان، مکان و اشخاصِ مدنظر، باید هریک از این امور که مناسب است عملی گردد‏.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۷، ص۲۹۲.</ref>


مفسران دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت داده شده، شامل چه ماه‌هایی می‌شود، نظرات مختلفی دارند. برخی این ماه‌ها را [[ماه‌های حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل بیشتر مفسران، چهار ماه مهلت را ماه‌های دیگری دانسته‌اند که از نهم ذی‌الحجه سال نهم هجری تا [[۱۰ ربیع‌الثانی|دهم ربیع الثانی]] سال دهم هجری را شامل می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲؛ طباطبایی، المیزان‏، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref>
مفسران دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت‌داده‌شده، شامل چه ماه‌هایی می‌شود، نظرات مختلفی دارند. برخی این ماه‌ها را [[ماه‌های حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل، بیشتر مفسران چهار ماه مهلت را ماه‌های دیگری دانسته‌اند که از نهم ذوالحجه سال نهم هجری تا [[۱۰ ربیع‌الثانی|دهم ربیع‌الثانی]] سال دهم هجری را شامل می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲؛ طباطبایی، المیزان‏، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref>


برخی مفسران، [[آیه ۲۹ سوره توبه]]<ref>خوئی، البیان، ۱۴۳۰ق، ص۲۸۶.</ref> {{یاد|«قَاتِلُوا الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَلَا یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حَتَّیٰ یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ؛ با کسانی از اهل کتاب که به خدا و روز بازپسین ایمان نمی‌آورند، و آنچه را خدا و فرستاده‌اش حرام گردانیده‌اند حرام نمی‌دارند و متدین به دین حق نمی‌گردند، کارزار کنید، تا با [کمال] خواری به دست خود جزیه دهند.»}} و [[آیه ۳۹ سوره حج]] را نیز آیه سیف و قتال دانسته‌اند.<ref>مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۴۱۵.</ref>
برخی مفسران، [[آیه ۲۹ سوره توبه]]<ref>خوئی، البیان، ۱۴۳۰ق، ص۲۸۶.</ref> {{یاد|«قَاتِلُوا الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَلَا یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حَتَّیٰ یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ؛ با کسانی از اهل کتاب که به خدا و روز بازپسین ایمان نمی‌آورند، و آنچه را خدا و فرستاده‌اش حرام گردانیده‌اند حرام نمی‌دارند و متدین به دین حق نمی‌گردند، کارزار کنید، تا با [کمال] خواری به دست خود جزیه دهند.»}} و [[آیه ۳۹ سوره حج]] را نیز آیه سیف و قتال دانسته‌اند.<ref>مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۴۱۵.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۰۹۹

ویرایش