Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۴٬۶۹۵
ویرایش
معاد: تفاوت میان نسخه‌ها
←لید
(←لید) |
(←لید) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
|} | |} | ||
'''مَعاد''' از [[اصول دین|اصول دین اسلام]] و ادیان الهی به معنای بازگشت [[روح انسان|روح]] به جسم پس از [[مرگ]] و زندگی دوباره انسان در روز [[قیامت]] است. بنابر این اصل، همه انسانها در روز قیامت دوباره زنده می‌شوند اعمال آنها در پیشگاه الهی سنجیده می‌گردد و به کیفر یا پاداش درستکاری یا بدکاری خود می‌رسند. | '''مَعاد''' از [[اصول دین|اصول دین اسلام]] و ادیان الهی و در اصطلاح [[متکلم|متکلمان]] به معنای بازگشت [[روح انسان|روح]] به جسم پس از [[مرگ]] و زندگی دوباره انسان در روز [[قیامت]] است. بنابر این اصل، همه انسانها در روز قیامت دوباره زنده می‌شوند اعمال آنها در پیشگاه الهی سنجیده می‌گردد و به کیفر یا پاداش درستکاری یا بدکاری خود می‌رسند. | ||
معاد در [[اسلام|دین اسلام]]، پس از [[توحید]]، مهم‌ترین اعتقاد و ایمان به آن شرط مسلمانی شمرده شده است. در ۱۴۰۰ تا ۲۰۰۰ آیه از قرآن پیرامون معاد و زندگی اخروی سخن گفته شده است. اعتقاد به معاد را مؤثر در زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان دانسته و آن را عامل اجرای عدالت، سلامت جامعه، ناامید نشدن در سختی‌های زندگی، رعایت حقوق دیگران و ... برشمرده‌اند. | معاد در [[اسلام|دین اسلام]]، پس از [[توحید]]، مهم‌ترین اعتقاد و ایمان به آن شرط مسلمانی شمرده شده است. در ۱۴۰۰ تا ۲۰۰۰ آیه از قرآن پیرامون معاد و زندگی اخروی سخن گفته شده است. اعتقاد به معاد را مؤثر در زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان دانسته و آن را عامل اجرای عدالت، سلامت جامعه، ناامید نشدن در سختی‌های زندگی، رعایت حقوق دیگران و ... برشمرده‌اند. | ||
مسلمانان با اینکه در اصل معاد اختلافی ندارند؛ اما در چگونگی آن اختلاف‌نظر دارند. | مسلمانان با اینکه در پذیرش اصل معاد اختلافی ندارند؛ اما در چگونگی آن اختلاف‌نظر دارند که منشأ آن نیز به اختلاف در حقیقت انسان بازمی‌گردد. عالمان مسلمان در این باره سه دیدگاه ارائه داده‌اند: بسیاری از عالمان مسلمان و همه حکمای مسلمان به معاد جسمانی و روحانی اعتقاد داشتند؛ بیشتر متکلمان معاد را فقط جسمانی دانسته‌اند و منکر روحانی بودن آن بودند؛ معاد روحانی صرف را نیز به فیلسوفان مشاء نسبت‌داده‌اند؛ با اینکه [[ابن‌سینا]]، بزرگ‌ترین [[فلسفه مشاء|فیلسوف مشائی]]، معاد جسمانی را از طریق شرع پذیرفته بود. | ||
طرفداران روحانی-جسمانی بودن معاد نیز در تبیین بدن اخروی، دیدگاه‌های گوناگونی ارائه داده‌اند: بازگشت روح به بدن مادی دنیوی، بازگشت روح به [[بدن برزخی|بدن مثالی]]، بازگشت روح به بدن آسمانی از جمله این دیدگاه‌ها به شمار می‌روند. | |||
فیلسوفان مسلمان برای اثبات وحدت و یکی بودن انسان دنیوی و اخروی، به مسئله [[نفس]] و [[تجرد نفس|تجرد آن]] متوسل شده و نفس را عامل وحدت و عینیت انسان دنیوی و اخروی شمرده‌اند. | |||
برای اثبات امکان و وقوع معاد به دلایل متعددی استناد شده است. امکان معاد را از طریق آیات قرآن همچون آیاتی که اشاره به دوباره زنده شدن زمین و نمونه‌هایی از زنده شدن انسانها مانند [[اصحاب کهف]] و [[عزیر (پیامبر)|عُزَیْر]] دارند، اثبات کرده‌اند. | |||
برای اثبات ضرورت و وقوع معاد نیز به دلایلی همچون راستگو بودن خدا در خبر دادن از وقوع معاد، وجود میل به حیات جاودانگی در فطرت انسان، صفت عدالت و حکمت خداوند استناد شده است. | |||
با وجود دلایل متعدد برای امکان و وقوع معاد، برخی به انکار معاد پرداخته‌اند. جهالت، غفلت از قدرت الهی، میل بی‌بندوباری و عدم مسئولیت را از جمله عوامل انکار معاد شمرده‌اند. | |||
شبهات گوناگونی همچون شبهه آکل و مأکول، شبهه اعاده معدوم و شبهه در علم و قدرت خدا در وقوع معاد از سوی برخی منکران ارائه شده است که عالمان مسلمان پاسخ‌های مختلفی به آنها ارائه داده‌اند. | |||
==معاد از باورهای اعتقادی ادیان آسمانی== | ==معاد از باورهای اعتقادی ادیان آسمانی== | ||