سخاوت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{اخلاق-عمودی}} '''سَخاوَت'''، '''جود''' و '''کَرَم''' در مقابل بُخل، به معنی بخشندگی است. سخاوت را از مشهورترین صفات پیامبران دانستهاند، که ارزش انسانی دارد. در منابع حدیثی، سخاوت ستون ایمان و نتیجه عقل، زیرکی و قناعت شمرده شده و شجاعت...» ایجاد کرد) |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
==ارزش و جایگاه سخاوت== | ==ارزش و جایگاه سخاوت== | ||
سخاوت را از مشهورترین صفات [[پیامبران]] و معروفترین اخلاق اولیای الهی دانستهاند.<ref>نراقی، معراج السعاده، ۱۳۷۸ق، ص۴۰۷.</ref> این صفت نه تنها به لحاظ اسلامی بلکه ارزش انسانی دارد و زیبایی آن را در نزد عقل بدیهی شمردهاند.<ref>مشکینی، «اخلاق در اسلام: سخاوت»، ص۱۱.</ref> | سخاوت را از مشهورترین صفات [[پیامبران]] و معروفترین اخلاق اولیای الهی دانستهاند.<ref>نراقی، معراج السعاده، ۱۳۷۸ق، ص۴۰۷.</ref> این صفت نه تنها به لحاظ اسلامی بلکه ارزش انسانی دارد و زیبایی آن را در نزد عقل بدیهی شمردهاند.<ref>مشکینی، «اخلاق در اسلام: سخاوت»، ص۱۱.</ref> | ||
به گفتهٔ برخی پژوهشگران، در [[قرآن]] واژهٔ سخاوت نیامده، ولی با تعبیرهایی دربارهٔ ترک [[بخل|بُخل]] و ستایش انفاق به این معنا اشاره شده است.<ref>عبدوس، بیست و پنج اصل از اصول اخلاقی امامان(ع)، | به گفتهٔ برخی پژوهشگران، در [[قرآن]] واژهٔ سخاوت نیامده، ولی با تعبیرهایی دربارهٔ ترک [[بخل|بُخل]] و ستایش انفاق به این معنا اشاره شده است.<ref>عبدوس، بیست و پنج اصل از اصول اخلاقی امامان(ع)، ۱۳۷۷ش، ص۵۵.</ref> | ||
در منابع حدیثی [[حدیث|روایات]] متعددی از [[چهارده معصوم|معصومان(ع)]] درباره فضیلت و ارزش سخاوت به چشم میخورد.<ref>ورام، مجموعة ورام، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۷۰.</ref> در حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] سخاوت درختی از درختان [[بهشت]] دانسته شده که شاخههای آن در دنیا آویزان است و فرد سخاوتمند با چنگ زدن به این شاخهها خود را به بهشت میرساند.<ref>شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۷۵.</ref> | در منابع حدیثی [[حدیث|روایات]] متعددی از [[چهارده معصوم|معصومان(ع)]] درباره فضیلت و ارزش سخاوت به چشم میخورد.<ref>ورام، مجموعة ورام، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۷۰.</ref> در حدیثی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] سخاوت درختی از درختان [[بهشت]] دانسته شده که شاخههای آن در دنیا آویزان است و فرد سخاوتمند با چنگ زدن به این شاخهها خود را به بهشت میرساند.<ref>شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۷۵.</ref> |