آیه ۹۶ سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

==جایگاه آیه==

به بیان [[ناصر مکارم شیرازی]]، مفسر و فقیه شیعه، آیه ۹۶ [[سوره اعراف]]، در ادامه آیاتی است که سرگذشت اقوامی همچون [[قوم عاد|قوم هود]]، [[ثمود|صالح]]، شعیب، نوح و [[قوم لوط|لوط]] را بیان کرده و تأکیدی بر نتایج سرگذشت عبرت‌انگیز آنها به‌حساب می‌آید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۲۶۵.</ref>

==بیان سنت‌های الهی در آیه==

به گفته [[مفسر|مفسران قرآن]]، آیه ۹۶ سوره اعراف، دست‌کم دو سنت الهی را بیان می‌کند:

*دوم اینکه هرگاه از اکثر افراد جامعه عملی خاص سر بزند، آثار خوب و بد آن عمل، دامن همه افراد جامعه را خواهد گرفت. بدان معنا که اگر اکثر جامعه، با ایمان و باتقوا شد، برکات فراوان مادی و معنوی نصیب ایشان شده و در جهت عکس این قضیه، مستحق [[عذاب الهی|عذاب خداوند]] خواهند شد، حتی اگر افراد معدودی در آن جامعه با ایمان و باتقوا باشند.<ref>نگاه کنید به علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۲۰۱؛ آقایی، [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/836103/اعجاز-اجتماعی-قران-با-تاکید-بر-قوانین-جامعه-شناسی?q=اعجاز%۲۰اجتماعی%۲۰قرآن%۲۰با%۲۰تأکید%۲۰بر%۲۰قوانین%۲۰جامعه%۲۰شناسی&scor اعجاز اجتماعی قرآن با تأکید بر قوانین جامعه‌شناسی].</ref>

*[[استجابت دعا|استجابت دعاها]] (برکات آسمانی) و برآورده شدن حاجت‌ها (برکات زمینی).<ref>طبرسی، مجمع البیان، تهران، ج۴، ص۶۹۸.</ref>

*برکات معنوی (برکات آسمانی) و برکات مادی (برکات زمینی).<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۲۶۶.</ref>

==چرا ملل فاقد ایمان زندگی مرفه دارند؟==

*گاهی رفاه مادی نوعی قهر الهی است. به این معنا که گاهی خدا به [[کفر|کافران]] و گناهکاران همهٔ نعمت‌ها را می‌دهد تا سرکشی کنند و زمینهٔ [[عذاب الهی]] را فراهم سازند. در نتیجه نمی‌توان به آن عنوان [[برکت]]، داد.

*گاهی ملت‌های بی‌ایمان همان اصول و تعلیمات اساسی دین، مثل نظم، مسئولیت‌پذیری و تلاش را به کار می‌بندند و از نتایج شیرین دنیایی آن بهره‌مند می‌شوند، در حالی که برخی از ملت‌های مسلمان، برخلاف آنها عمل می‌کنند و از ثمرات نعمت‌های الهی محروم می‌شوند.

==پانویس==